Obniżenie wysokości policyjnej emerytury do przeciętnej emerytury FUS na podstawie art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, w odniesieniu do osób, które po służbie w instytucjach PRL pełniły długoletnią i nienaganną służbę w Policji III RP, narusza zasady demokratycznego państwa prawnego, równości i ochrony prawa własności wynikające z Konstytucji RP.
Ujawnienie w toku postępowania sądowego w sprawie z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę nowej okoliczności, jaką jest ciąża pracownicy w okresie biegnącego wypowiedzenia, nie stanowi zmiany powództwa i dlatego nie jest ograniczone terminem z art. 264 § 1 k.p.
Zmniejszenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza na podstawie przepisów ustawy zaopatrzeniowej wymaga indywidualnej oceny charakteru pełnionej służby, a domniemanie wynikające z przynależności do określonej jednostki musi być weryfikowane w świetle całokształtu okoliczności sprawy, z poszanowaniem zasad równości i ochrony praw nabytych.
Repatriant, który nie posiadał obywatelstwa polskiego w okresie swojej aktywności zawodowej, może nabyć prawo do polskiej emerytury na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 9 ustawy emerytalnej, jeśli powrócił do kraju po dniu 22 lipca 1944 r. i nie pobiera świadczenia emerytalnego z instytucji zagranicznej. Okresy zatrudnienia za granicą mogą być uznane za składkowe tylko w zakresie, w jakim nie skutkują wypłatą
Praca operatora zwałowarki w kopalni węgla brunatnego, zgodnie z nowelizacją art. 50d ust. 1 i 1a ustawy emerytalnej, może być uznana za pracę w przodku, uprawniającą do stosowania przelicznika 1,8 przy ustalaniu wysokości emerytury górniczej.
Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wymaga spełnienia kryteriów zorganizowanego, ciągłego i zarobkowego charakteru tej działalności; przerwy w aktywności zawodowej, które nie są poparte konkretnymi działaniami na rzecz wznowienia działalności, wykluczają obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym.
Zastosowanie art. 13b ustawy zaopatrzeniowej wymaga udowodnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza wskazujących na faktyczne naruszanie podstawowych praw i wolności człowieka, a sąd rozpoznający sprawę musi uwzględnić wszystkie okoliczności faktyczne i przestrzegać zasad postępowania dowodowego, w tym zasady kontradyktoryjności.