Sąd Najwyższy stwierdza, że nakaz zapłaty wydany z naruszeniem zasad ochrony konsumenta oraz w sytuacji oczywistej bezzasadności roszczenia, narusza zaufanie obywatela do państwa i jego bezpieczeństwo prawne, co uzasadnia odstąpienie od jego ostateczności.

Zaskarżony nakaz zapłaty, zasądzający wysokoń odsetki o charakterze lichwiarskim, sprzeczny z zasadami praworządności i ochrony konsumenta, został uchylony z powodu naruszenia demokratycznego porządku prawnego, zasady pewności prawa oraz kontraktowej równowagi stron.

Sąd Najwyższy przyjmuje, że Krajowa Rada Sądownictwa może odmówić przedstawienia wniosku o powołanie na stanowisko sędziego, uwzględniając negatywne opinie środowiska sędziowskiego, mimo spełnienia formalnych kryteriów przez kandydata.

Wysokość odsetek umownych nie może przekraczać ustawowych limitów. Wydanie wyroku usankcjonowanego nakazem zapłaty lichwiarskich odsetek narusza zasady demokratycznego państwa prawnego i ochrony konsumentów, co uzasadnia jego uchylenie i ponowne rozpoznanie sprawy.

Sąd może oddalić skargę nadzwyczajną, jeśli ustali, że sąd niższej instancji prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego w zakresie umów ubezpieczenia, szczególnie przy braku przesłanek do stosowania klauzuli proporcjonalności oraz gdy orzeczenie nie narusza zasad konstytucyjnych.

Wysokość pozaodsetkowych kosztów kredytu określona w umowie konsumenckiej podlega ocenie pod kątem abuzywności, nawet jeśli mieści się w limitach ustawowych, a sąd orzekający ma obowiązek z urzędu badać ważność i niewiążący charakter klauzul umownych naruszających interesy konsumenta.