Brak udziału obligatoryjnego obrońcy w postępowaniu odwoławczym, przy braku formalnego postanowienia sądu o ustaniu obrony obligatoryjnej, skutkuje nieważnością postępowania i jest podstawą do uchylenia wyroku w trybie kasacyjnym (art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k.).

Sąd Najwyższy orzekł, że w przypadku skazania za przestępstwo z art. 35 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, orzeczenie zakazu posiadania zwierząt jest obligatoryjne, a uchylenie tego środka przez sąd odwoławczy stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Bezzasadne jest orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na rzecz podmiotu prawnego, który przestał istnieć. Sąd musi ustalić rzeczywistego pokrzywdzonego, aby prawidłowo nałożyć taki obowiązek reformatoryjny.

Sąd Najwyższy stwierdza, że nieuprawnione włączenie do kary łącznej kary niewłaściwie sklasyfikowanej prowadzi do uchybienia w świetle art. 85 k.k. Sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania, akcentując potrzebę zgodności wyroku z obowiązującym stanem prawnym.