W sprawach obniżenia emerytur za służbę na rzecz totalitarnego państwa, kontrola indywidualnych działań jest konieczna; przepisy umożliwiające automatyczne obniżenie świadczeń są niezgodne z Konstytucją RP.

Artykuł 21 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie znajdzie zastosowania, jeżeli oprócz naruszenia przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia wystąpiły inne przyczyny wypadku, w szczególności gdy pracodawca i jego przełożeni świadomie tolerowali naganne zachowania pracowników oraz nie sprawowali

Artykuł 24a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, przewidujący obniżenie rent rodzinnych po zmarłych funkcjonariuszach pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa, jest konstytucyjnie dopuszczalny, gdyż uprzywilejowane prawa emerytalno-rentowe nabyte przez funkcjonariuszy państwa totalitarnego i członków ich rodzin zostały nabyte niegodziwie, a zasada ochrony praw nabytych nie chroni

Mechanizm "gilotyny emerytalnej" z art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy budzi poważne wątpliwości konstytucyjne, gdyż prowadzi do nieproporcjonalnego i nierównego traktowania funkcjonariuszy mających identyczny staż służby po 1990 r., którzy mogą otrzymywać diametralnie różne świadczenia w zależności od tego, czy choćby przez jeden dzień służyli na rzecz totalitarnego państwa

Przepisy działu IV rozdziału 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2561 ze zm.) kompleksowo i autonomicznie kształtują zagadnienie opłacania składek na ubezpieczenie zdrowotne, regulując: ich wysokość (art. 79-80 u.ś.o.z.), podstawę ich wymiaru (art. 81 u.ś.o.z.), zbieg tytułów (art. 82 u.ś.o.z.), obniżenie

Sąd drugiej instancji, który nie przyjmuje za własne ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji i dokonuje odmiennej oceny dowodów, obowiązany jest - zgodnie z art. 387 § 2¹ pkt 1 k.p.c. - zamieścić w uzasadnieniu wyroku ustalenie faktów, które uznał za udowodnione, wskazać dowody, na których się oparł oraz przyczyny, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Brak tych elementów