Zastrzeganie w umowie pożyczki odsetek w wysokości nadmiernej, która nie ma uzasadnienia ani w wysokości inflacji ani w zyskach osiąganych w ramach normalnej, rzetelnie prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Okoliczność, iż pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego nie przekraczają wysokości określonej w art. 36a ust. 1 i 2 ustawy o kredycie konsumenckim, nie wyłącza dopuszczalności i obowiązku oceny przez sąd (z urzędu), czy postanowienia określające te koszty są niedozwolone (art. 3851 § 1 k.c.). Jest oczywiste, że przepisy art. 36a u.k.k. nie określają pozytywnie, w sposób bezwzględnie wiążący, liczby
Przepis art. 76 Konstytucji RP stosowany powinien być w związku z przepisami ustaw zwykłych, w tym przepisami wyznaczającymi ramy prawne ochrony praw konsumentów. Nie jest on źródłem praw podmiotowych, ale stanowi zasadę polityki państwa, którą władze publiczne mają obowiązek realizować.
Za niesłuszną uznać należy praktykę orzeczniczą, polegającej na wydawaniu nakazu zapłaty przeciwko konsumentowi na podstawie samej tylko treści weksla przedstawionego przez przedsiębiorcę, bez kontroli treści umowy, na podstawie której doszło do jego wystawienia.
Nie można też uznać, że samo posługiwanie się przez przedsiębiorcę wzorcami umownymi, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu lub rozpoznania środka odwoławczego, zwłaszcza nadzwyczajnego, uzasadnia uchylenie zaskarżonego wyroku.
Przedawnienie to przyznanie pierwszeństwa stabilizacji stosunków społecznych nad słusznością, a istota skargi nadzwyczajnej jako instytucji daje pierwszeństwo słuszności nad stabilnością stosunków prawnych.
Wysokość kary umownej jest rażąco wygórowana, jeżeli prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia wierzyciela. Powyższe wymaga weryfikacji czy doszło do nieusprawiedliwionej okolicznościami sprawy dysproporcji między wysokością zastrzeżonej kary umownej, a ochroną interesu wierzyciela. Teza od Redakcji
Biorąc pod uwagę wykładnię art. 76 Konstytucji dokonywaną przez TK w związku z wykładnią Dyrektywy 93/13, której dokonał TSUE należy stwierdzić, że sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obok przepisów kodeksu postępowania cywilnego, musi także z urzędu stosować przepisy mające na celu ochronę konsumenta. Chociaż więc TSUE orzekł w połączonych sprawach C
Weksel własny kreuje abstrakcyjne zobowiązanie zapłacenia przez wystawcę weksla oznaczonej sumy pieniężnej. Abstrakcyjność zobowiązania jest specyficzną cechą weksla własnego.
Biorąc pod uwagę wykładnię art. 76 Konstytucji dokonywaną przez TK w związku z wykładnią Dyrektywy 93/13, której dokonał TSUE należy stwierdzić, że sąd, przed którym prowadzone jest postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obok przepisów kodeksu postępowania cywilnego, musi także z urzędu stosować przepisy mające na celu ochronę konsumenta. Chociaż więc TSUE orzekł w połączonych sprawach C
1. Z art. 67 ust. 1 Konstytucji RP nie da się wyprowadzić konstytucyjnego prawa do jakiejkolwiek postaci świadczenia. Podstawą roszczeń mogą być jedynie przepisy ustawowe szczegółowo regulujące te kwestie. Nie ma zatem podstaw, aby z samego art. 67 ust. 1 Konstytucji RP w zw. z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP wyprowadzić określone prawo do zasiłku chorobowego. 2. Nakaz równego traktowania, o którym mowa