Okres, przez który delegowany sędzia sądu okręgowego wykonuje obowiązki sędziego sądu apelacyjnego, nie podlega zaliczeniu do okresu, od którego zależy uzyskanie przez sędziego sądu apelacyjnego wynagrodzenia zasadniczego w pierwszej stawce awansowej (art. 91 § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm., w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po rozpoznaniu na podstawie art. 47946 pkt 2 k.p.c. zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki odmawiając wydania świadectwa pochodzenia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 9l ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tekst jednolity: Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), wydaje orzeczenie

Regionalna izba notarialna nie ma kompetencji do podejmowania uchwał w przedmiocie zasad etyki zawodowej notariuszy.

Wychowawca zatrudniony w placówce opiekuńczo - wychowawczej, podlegający ustawie z dnia 21 listopada 2008r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223, poz. 1458), na mocy art. 35 ust. 2 tej ustawy ma od dnia 1 stycznia 2009 r. prawo do połowy wynagrodzenia w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych na podstawie art. 87a ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (jednolity tekst

Sprawa o utworzenie zakładowego funduszu socjalnego i przekazanie środków pieniężnych na ten fundusz jest sprawą z zakresu prawa pracy o prawa majątkowe, dla której nie została określona stawka minimalna kosztów zastępstwa procesowego przysługujących radcy prawnemu za jej prowadzenie (§ 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych

Niedopuszczalne jest zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie odmowy zwolnienia od kosztów sądowych (art. 394 § 1 i art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.).

Czynność polegająca na ustaleniu uposażenia funkcjonariuszowi celnemu nie jest objęta art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641 ze zm.), nie stosuje się do niej Kodeksu postępowania administracyjnego oraz nie jest dokonywana przez wydanie decyzji administracyjnej. Spór powstały co do niej jest rozstrzygany przez sąd pracy (art

Pracownik, który odmawia wyrażenia zgody na propozycję pracodawcy cofnięcia wypowiedzenia zmieniającego, złożoną niezwłocznie po uzyskaniu wiadomości, że zaproponowana praca jest nieodpowiednia z uwagi na jego stan zdrowia, nie nabywa prawa do przewidzianego w pakiecie socjalnym odszkodowania z tytułu naruszenia przez pracodawcę gwarancji zatrudnienia (art. 354 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Przepis art. 125 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) nie daje pracodawcy (szkole wyższej) prawa do typizacji „innych ważnych przyczyn' przez wskazanie w statucie uczelni okoliczności stanowiących uzasadnioną przyczynę rozwiązania za wypowiedzeniem stosunku pracy z mianowania.

O wezwaniu do wzięcia udziału w sprawie w charakterze pozwanego (art. 194 § 1 k.p.c.) sąd orzeka zawsze postanowieniem wydanym na rozprawie, także wtedy, gdy wezwania do udziału w sprawie może dokonać z urzędu (art. 477 k.p.c.).

Nowo powstała organizacja związkowa jest uprawniona do uzgadniania przyznawania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w takim samym zakresie, jaki uzyskały pozostałe działające w przedsiębiorstwie organizacje związkowe na podstawie odpowiedniego regulaminu.

Sprawa o wysokość emerytury jest sprawą o świadczenie, w której dopuszczalność skargi kasacyjnej zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia. Wartość przedmiotu zaskarżenia w takiej sprawie stanowi obliczona stosownie do wskazań zawartych w art. 22 k.p.c. (świadczenia powtarzające się) różnica pomiędzy hipotetyczną wartością emerytury, jaką skarżący otrzymywałby, gdyby jego żądanie ustalenia wysokości

Okres zasadniczej służby wojskowej zaliczony do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 1975 r. stanowił okres podlegania zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu pracowniczego zatrudnienia (pozostawania w stosunku pracy), a zatem należy go uznać za okres równoznaczny

Pracownik zatrudniony w charakterze zastępcy naczelnika urzędu skarbowego, z chwilą jego odwołania traci możliwość wykonywania swojej podstawowej powinności pracowniczej (świadczenia pracy). Prowadzi to do wniosku, że z reguły takie odwołanie jest równoznaczne z istnieniem przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę takiej osobie, lub wypowiedzenie jej warunków pracy i płacy.

Ochrona, udzielona na podstawie art. 110 i art. 111 ustawy z dnia 26 września 2006 r. o służbie cywilnej, miała dla pracowników objętych tymi przepisami bardzo korzystny charakter. Nie ma w związku z tym uzasadnienia dla nieograniczonego w czasie jej utrzymywania po dniu 1 stycznia 2008 r. Jednakże modyfikacja stosunku pracy, którego treść stanowi wynik wcześniejszego stosowania tej ochrony nie następuje

Tak jak dopuszczalne jest żądanie pracownika ustalenia, że zdarzenie miało charakter wypadku przy pracy, tak dopuszczalne jest domaganie się „sprostowania” protokołu powypadkowego.

Art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z 1989 r. o emeryturach i rentach z FUS nie jest adresowany do osób objętych ubezpieczeniem społecznym z tytułu pracy w gospodarstwie rolnym, ale reguluje kwestie stażu emerytalnego wymaganego od innych ubezpieczonych niż rolnicy, w którym okres pracy w gospodarstwie rolnym jest zaliczany wprost i traktowany jak okres składkowy niezależnie od uregulowań zawartych w ustawie

Przepisy konwencji lugańskiej (tak samo postanowienia rozporządzenia) wyraźnie różnicują pozycję procesową wnioskodawcy i dłużnika w pierwszej instancji - pozycja wnioskodawcy jest jednoznacznie uprzywilejowana kosztem pozycji dłużnika. Postępowanie w pierwszej instancji ma charakter postępowania ex parte, tj. toczy się w zasadzie z wyłącznym udziałem wnioskodawcy (art. 34 ust. 1 konwencji lugańskiej

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające w sentencji niezgodność z Konstytucją określonej wykładni aktu normatywnego, które nie powoduje utraty mocy obowiązującej przepisu, nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania przewidzianej w art. 4011 k.p.c. i postanowił nadać jej moc zasady prawnej.

Ubezpieczeni urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949 r., którzy po rozwiązaniu stosunku pracy do czasu złożenia wniosku o wcześniejszą emeryturę otrzymywali świadczenie przedemerytalne i w okresie jego pobierania zawarli umowę zlecenia, z tytułu której podlegali ubezpieczeniom społecznym, nie mogą być uznani za ubezpieczonych, którzy ostatnio, przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę, byli pracownikami w

Przywrócenie funkcjonariusza celnego do służby na podstawie art. 61 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 156, poz. 1641 ze zm.) w wypadku uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu, jeżeli zwolnienie ze służby nastąpiło na mocy art. 25 ust. 1 pkt 8a tej ustawy, nie powodowało restytucji stosunku służby od daty zwolnienia.

1. W sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych sąd ma obowiązek zweryfikowania wszystkich przesłanek obowiązkowego podlegania ubezpieczeniom społecznym, a nie tylko podstaw wskazanych w decyzji organu rentowego. 2. Reguły równości i niedyskryminowania stron stosunku ubezpieczenia społecznego (art. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z

W przypadku niewykonywania pracy przez pracownika przez okres dłuższy niż rok, jednorazowe zgłoszenie pracodawcy przez tego pracownika gotowości do pracy na początku tego okresu nie jest wystarczające do uznania istnienia gotowości do pracy przez cały ten okres. Ocena przesłanek gotowości do pracy zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Skargę kasacyjną w części podnoszącej zarzuty dotyczące zawartego w wyroku sądu drugiej instancji rozstrzygnięcia o kosztach procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji, należy traktować jako zażalenie (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od 22 maja 2009 r.).