Okresy składkowe przebyte za granicą mogą być uwzględniane w polskim systemie ubezpieczeń społecznych na podstawie zasad koordynacji unijnej, jednak cofnięcie zaświadczeń A1 (E 101) wymaga prawidłowego zastosowania procedur ustalania właściwego ustawodawstwa, a nie może prowadzić do mechanicznego wyłączenia tych okresów z zaliczalności.

Bezwzględny zakaz rozwiązania stosunku pracy nauczyciela akademickiego, będącego jednocześnie sędzią Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, wynikający z art. 121a ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, narusza zasady równości wobec prawa i autonomii szkół wyższych, gwarantując niezasadnie przywilej dożywotniego zatrudnienia w uczelni (art. 121a ust. 1 w związku

Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych byłych funkcjonariuszy PRL wyłącznie na podstawie przynależności do określonych formacji, bez uwzględnienia indywidualnych czynów, może naruszać konstytucyjne zasady zakazu dyskryminacji oraz sprawiedliwości społecznej.

Organ rentowy jest uprawniony do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacji, gdy ubezpieczony rozpoczynający działalność gospodarczą deklaruje podstawę wymiaru składek na poziomie nie odzwierciedlającym rzeczywistych przychodów z tej działalności, w celu zapobieżenia nabywania nienależnych lub zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

Ocena służby na rzecz totalitarnego państwa nie może ograniczać się do formalnej przynależności do określonych struktur, ale powinna uwzględniać indywidualne czyny i ich kontekst, w tym zgodność mechanizmów korygujących wysokość emerytur z konstytucyjnymi zasadami równości i proporcjonalności.

Pracodawca nie ponosi odpowiedzialności za nieprzechowywanie dokumentacji płacowej dłużej niż określony w przepisach okres przechowywania, jeżeli ubezpieczony miał możliwość udokumentowania swoich zarobków innymi dowodami w postępowaniu o wymiar świadczeń emerytalnych.

Zaniechanie przez pracodawcę obowiązków związanych z zapewnieniem bezpiecznych warunków pracy, które przyczyniły się do wypadku przy pracy, obliguje pracodawcę do odpowiedzialności. Jednak roszczenia pracownika o zadośćuczynienie mogą być uznane tylko w takim zakresie, jaki jest adekwatny do rozmiarów doznanej krzywdy i niewykluczający przyczynienia się pracownika do zwiększenia szkody.