Orzeczenie wyroku łącznego w zakresie kary grzywny bez należytego ustalenia podstaw prawnych wszystkich skazanych w sprawach objętych wyrokiem prowadzi do rażącego naruszenia przepisów, skutkującego koniecznością uchylenia wyroku i umorzenia postępowania w tym zakresie.

Zezwolenie na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej musi być wydane przez sąd spełniający wymogi niezależności i bezstronności, gdyż warunkuje ono możliwość prowadzenia postępowania karnego wobec osoby chronionej immunitetem.

Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. może mieć miejsce, gdy w składzie sądu orzeka sędzia, którego proces nominacyjny budzi uzasadnione wątpliwości co do jego niezależności i bezstronności w kontekście standardów konstytucyjnych i międzynarodowych.

Dla przypisania znamion przestępstwa z art. 209 § 1a k.k. kluczowe jest uwzględnienie wszystkich okresów, w których oskarżony uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, a rażąca niesprawiedliwość wyroku nie może opierać się na jednostkowym błędzie ustaleń faktycznych, jeśli inne okoliczności potwierdzają spełnienie znamion czynu zabronionego.