Gotowość do pracy i formalne istnienie stosunku pracy, nawet przy faktycznym zaprzestaniu działalności przez pracodawcę, mogą być podstawą do utrzymania obowiązku ubezpieczenia społecznego pracownika do czasu formalnego rozwiązania umowy o pracę.

Ustawa uznaje za służbę na rzecz totalitarnego państwa okres od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r. w wymienionych cywilnych i wojskowych instytucjach, co nie wymaga oceny indywidualnych czynów funkcjonariuszy, lecz opiera się na formalnych kryteriach czasowych i przynależności instytucjonalnej.

Zmniejszenie policyjnych emerytur i rent do poziomu przeciętnej emerytury powszechnej, gdy większość stażu pracy funkcjonariusza przypada na okres po 1990 r., a jego służba w instytucjach uznawanych za wspierające totalitarne państwo miała charakter pomocniczy, narusza zasady proporcjonalności i równości wobec prawa, jak również prawo do zabezpieczenia społecznego wynikające z Konstytucji RP.

Prawo do emerytury rolniczej uzależnione jest od spełnienia 25-letniego okresu podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, a okresy prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie mogą być zaliczone do stażu, jeżeli ubezpieczony nie opłacał składek.

Nieważność postępowania występuje, gdy strona zostaje pozbawiona możliwości działania w postępowaniu lub jego istotnej części, a skutki naruszeń nie mogły być usunięte w dalszym toku procesu, co wpływa na możliwość obrony jej praw.

Wykonywanie przez obywateli państw obcych, będących poza Unią Europejską, działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia społecznego na terenie Polski oznacza ich podleganie polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych, o ile podczas realizacji umowy centrum interesów społecznych i zawodowych znajduje się na terytorium Polski, bez względu na formalny status pobytu.

Wspólnik dwuosobowej spółki z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o., choćby był wspólnikiem większościowym, „niemal, prawie jedynym”. Prawo cywilne umożliwia wchodzenie w różne relacje prawne jedynego wspólnika (100% udziałowca) spółki z tą spółką na zasadzie równoprawnych partnerów. W tych

Obniżenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza, który służył na rzecz totalitarnego państwa, ale także pomyślnie przeszedł weryfikację i pełnił funkcję w wolnej Polsce, do poziomu przeciętnej emerytury, narusza zasady równości i bezpieczeństwa socjalnego określone w Konstytucji RP.

Ocena podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz zwrotu nienależnie pobranych świadczeń powinna być dokonywana w odrębnych postępowaniach, a ustalenie nienależności świadczeń wymaga wykazania braku prawa do świadczenia oraz świadomości nienależności po stronie pobierającego w trakcie pobierania.

Przepisy ustawy zaopatrzeniowej nakładające na funkcjonariuszy pełniących służbę na rzecz totalitarnego państwa obowiązek obniżenia ich emerytur i rent poprzez 'wyzerowanie' lat służby oraz zmniejszenie świadczeń do poziomu przeciętnej emerytury lub renty naruszają konstytucyjne zasady równości i proporcjonalności oraz przysługuje sądom prawo do odmowy ich zastosowania w sytuacjach oczywistej niezgodności