Art. 102 k.p.c. proklamując zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu, jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swojego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Przepis ten nie konkretyzuje pojęcia „wypadków szczególnie uzasadnionych”, pozostawiając ich kwalifikację

Orzeczenia Sądu Najwyższego - w tym postanowienia w przedmiocie odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania - jako wydane przez najwyższy organ sądowy nie podlegają dalszemu zaskarżeniu. Zażalenie nie przysługuje ani na postanowienie Sądu Najwyższego o odrzuceniu skargi kasacyjnej - poprzednio kasacji, ani na postanowienie Sądu Najwyższego o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Stosując art. 102 k.p.c. sąd nie może powołać się jedynie na ustawowe sformułowanie o istnieniu szczególnie uzasadnionych wypadków, powinien tę szczególność sytuacji strony zidentyfikować i zindywidualizować, odnosząc ją do różnych konkretnych okoliczności, stanów i zdarzeń strony przegrywającej spór, jeżeli sytuacja ta jest mu znana.

Nienależyte wykonanie obowiązków procesowych przez adwokata ustanowionego z urzędu nie może stanowić podstawy wznowienia postępowania, polegającej na pozbawieniu strony możności działania (art. 401 pkt 2 k.p.c.).

Wysokość wynagrodzenia jest podstawowym kryterium oceny, która ze szkół jest podstawowym miejscem pracy nauczyciela. To kryterium pozwala na ustalenie tego miejsca pracy także wtedy, gdy w obu szkołach wymiar czasu pracy jest taki sam. Przyjęcie kryterium wysokości wynagrodzenia jest zgodne z interesem nauczyciela uprawnionego do odprawy emerytalnej, gdyż zapewnia mu wyższe świadczenie. Ma ono charakter

Jeżeli organ rentowy dokonał nieprawidłowej wykładni lub błędnego zastosowania prawa, to ubezpieczonemu należą się odsetki od kwoty świadczenia przyznanego wyrokiem sądu liczone od upływu terminu, w którym organ rentowy powinien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek.

Ustalenie czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową - jest następstwem wypadku w czasie służby wojskowej lub następstwem chorób spowodowanych szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej - może być dokonane dopiero wówczas, gdy zostanie stwierdzone, że inwalidztwo powstało w określonych warunkach. Osoba, która nie jest inwalidą wojskowym nie ma prawa do renty, o której mowa

Pozorna umowa o pracę nakładczą, na podstawie której jej strony nie miały zamiaru i nie realizowały konstrukcyjnych cech tego zobowiązania dotyczących rozmiaru wykonywanej pracy w ilości gwarantującej wynagrodzenie w wysokości co najmniej połowy minimalnego wynagrodzenia za pracę, nie stanowi uprawnionego tytułu podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym osób wykonujących pracę nakładczą.

Orzekanie przez sąd drugiej instancji w zakresie, w którym wyrok sądu pierwszej instancji pod względem przedmiotowym lub podmiotowym nie został zaskarżony i stał się prawomocny, wywołuje taki skutek, jaki występuje przy orzekaniu w sprawie prawomocnie osądzonej (art. 379 § 3 k.p.c.), tj. powoduje nieważność postępowania apelacyjnego.

1. Przepisy Kodeksu handlowego [K.s.h] i Prawa bankowego przewidujące powoływanie członków zarządu spółki akcyjnej (banku) nie są odrębnymi przepisami (w rozumieniu art. 68 § 1 k.p.) upoważniającymi do nawiązywania stosunków pracy z nimi na podstawie powołania. 2. Skoro powódka w drugim półroczu 2007 r. nie świadczyła pracy, ponieważ w okresie wypowiedzenia została zwolniona przez pracodawcę z obowiązku

Oczekiwanie strony na dobrowolne spełnienie świadczenia przez przeciwnika procesowego samo w sobie nie uzasadnia zwłoki w podjęciu przez nią czynności procesowych, szczególnie w sytuacji, gdy przeciwnik ten daje wyraz temu, że świadczenia spełnić nie chce.

Od postanowienia sądu drugiej instancji sprawdzającego wartość przedmiotu zaskarżenia, ustalającego nową wyższą wartość zaskarżenia i wzywającego do uiszczenia brakującej części opłaty od apelacji nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego na podstawie art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.

Decyzja właściwego organu ZUS stwierdzająca odpowiedzialność określonego członka zarządu powinna wskazywać, że jest to odpowiedzialność solidarna z innymi członkami. Decyzja ta musi dotyczyć wszystkich członków zarządu i spółki. W przeciwnym razie jest niezgodna z prawem.

W art. 83a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie chodzi o okoliczności nowe, na które wnioskodawca nie mógł się powołać w toku postępowania. W związku z tym można dopuścić powołanie się przez ubezpieczonego lub inną osobę, której praw dotyczy decyzja na dowody lub okoliczności, które były jej znane, a których organ rentowy nie uwzględnił wydając decyzję.

Odpowiedzialności na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej nie warunkuje posiadanie obywatelstwa polskiego.

Skarga kasacyjna jest pismem procesowym i brak pełnomocnictwa do jej wniesienia podlega uzupełnieniu w zwykłym trybie.

Nie spełnia obowiązku określonego w art. 3984 § 2 k.p.c. powołanie się przez skarżącego na jakiekolwiek względy, które w jego ocenie uzasadniają przyjęcie skargi do rozpoznania. Zatem argumentacja prawna uzasadniająca taki wniosek powinna nawiązywać do wymienionych w art. 3989 § 1 k.p.c. przesłanek przedsądu. Jedynie wyraźne odniesienie się do co najmniej jednej z tych przesłanek i przedstawienie argumentacji

Art. 39815 § 1 zdanie drugie dotyczy orzekania restytucyjnego zgodnie z zasadami określonymi w art. 415 k.p.c. przez sąd ponownie rozpoznający sprawę, a nie przez Sąd Najwyższy. Orzeczenie Sądu Najwyższego wydane zgodnie z art. 39815 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. nie kończy bowiem postępowania w sprawie w rozumieniu tego przepisu. Tymczasem dyspozycja art. 415 k.p.c. odnosi się do orzeczeń kończących

Bez niezbędnej konkretyzacji wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania, które wymaga odpowiednio sprecyzowanego uzasadnienia [art. 398.4 § 2 k.p.c.] - nie ma w ogóle określenia przedmiotu wniosku.

Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują możliwości wniesienia jakiegokolwiek środka odwoławczego od orzeczenia Sądu Najwyższego, a więc również zażalenia na rozstrzygnięcie o kosztach zastępstwa procesowego strony, zawarte w postanowieniu o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

Jeżeli organ rentowy wydał, nawet na skutek własnego niedbalstwa, decyzję deklarującą prawo do świadczenia, które w istocie, ze względu na niespełnienie przesłanek ustawowych, nie przysługiwało i którego ubezpieczony nie mógł nabyć, zmiana tej decyzji na podstawie art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jest możliwa i zgodna z prawem, a powoływanie się na zasadę ochrony

Oceniając w kontekście unormowania art. 168 § 1 k.p.c. wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod uwagę łącznie wszystkie okoliczności sprawy, gdyż tworzą one zespół uwarunkowań, w jakich doszło do przekroczenia terminu i przesądzają o istnieniu lub braku winy strony w zaistniałym opóźnieniu.

Wszczęcie przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na podstawie art. 210 ust. 1 w związku z art. 209 ust. 1 pkt 18 Prawa telekomunikacyjnego postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie obowiązku, o którym mowa w art. 77 Prawa telekomunikacyjnego, w sytuacji gdy wcześniej wszczął - w odniesieniu do tego samego zdarzenia i tego samego przedsiębiorcy - postępowanie kontrolne

Z treści przepisu art. 83a ust. 1 wynika jednoznacznie, że przesłanką ponownego ustalenia zobowiązania mogą być jedynie nowe dowody lub okoliczności przedłożone lub ujawnione Zakładowi. Oznacza to, że wnioskodawca domagający się ponownego ustalenia zobowiązania jest obowiązany przedłożyć organowi rentowemu nowe dowody lub ujawnić organowi rentowemu okoliczności, które istniały przed dniem wydania decyzji