Odszkodowanie za niesłuszne skazanie powinno obejmować rzeczywiste a nie hipotetyczne straty finansowe poniesione w wyniku odbycia kary, której skazany nie powinien był ponieść, z uwzględnieniem rzeczywistych przychodów i całego okresu utraty wolności oraz korzyści, które poszkodowany faktycznie by uzyskał.

Prawo oskarżonego do obrony wymaga zawiadamiania wszystkich ustanowionych obrońców o terminach rozpraw, a niedochowanie tego obowiązku stanowi rażące naruszenie przepisów postępowania, wpływające na wynik sprawy. Nieuzasadnione wątpliwości co do stanu psychicznego oskarżonego nie powodują potrzeby ustanowienia obrony obligatoryjnej.

Przy orzekaniu środków karnych w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się, sąd jest zobowiązany na podstawie art. 43 § 1 k.k. do określenia czasu trwania zakazów, co jest niezbędne dla zgodności z prawem i uniknięcia rażącej niesprawiedliwości.