W przypadkach oszustwa, dla przyjęcia winy oskarżonych kluczowe jest ustalenie, czy świadomie wprowadzili w błąd pokrzywdzonych co do istotnych okoliczności mających wpływ na ich decyzje inwestycyjne, bez względu na subiektywne rozumienie ryzyka inwestycyjnego przez pokrzywdzonych.

Wyrok łączny traci moc, jeżeli jeden z wyroków jednostkowych, będący jego podstawą, ulega zmianie na skutek przekształcenia kwalifikacji prawnej czynu z przestępstwa na wykroczenie, co uniemożliwia jego połączenie z innymi karami.

Wyrokiem nakazowym, w myśl art. 502 § 1 k.p.k., można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę tylko do 200 stawek dziennych lub do 200 000 zł, a przekroczenie tych granic stanowi rażące naruszenie prawa skutkujące uchyleniem wyroku w tej części.

Przy wydawaniu wyroku nakazowego istotne jest precyzyjne ustalenie okoliczności popełnienia czynu, w tym czasu jego popełnienia, gdyż niejasność w tej kwestii może prowadzić do rażącego naruszenia prawa, a w efekcie do konieczności uchylenia wydanego wyroku.

W przypadku skazania za przestępstwo określone w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, sąd jest zobowiązany orzec świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej jako obligatoryjny środek karny.

W okresie obowiązywania przepisów związanych z COVID-19, w sprawach o przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat, sąd odwoławczy na rozprawie apelacyjnej orzeka w składzie jednoosobowym, jeżeli sąd pierwszej instancji orzekał w takim składzie, co stanowi lex specialis do obowiązujących ogólnych przepisów o składzie sądu.