Pozbawienie odwołującego się wyższych świadczeń za okres służby na rzecz totalitarnego państwa przy zachowaniu świadczenia do zabezpieczenia społecznego w wysokości nie niższej niż świadczenia z powszechnego systemu ubezpieczeniowego (Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) nic stanowi naruszenia ani Konstytucji, ani standardów prawa międzynarodowego.

W sytuacji, gdy działanie pracodawcy, polegające na rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej niezdolności pracownika do pracy, jest wynikiem wyjątkowych okoliczności, takich jak pandemia COVID-19, które były niezależne od pracownika, a pracownik odzyskał zdolność do pracy przed upływem terminów przewidzianych w przepisach prawa, takie działanie pracodawcy stanowi nadużycie

Nieważność postępowania zachodzi jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw. Przewidziane w art. 379 pkt 5 Kodeksu postępowania cywilnego pozbawienie strony możności obrony jej praw polega na tym, że strona na skutek wadliwości procesowych sądu lub uchybień strony przeciwnej nie brała udziału w całym postępowaniu lub jego znacznej części, a skutki tych wadliwości i uchybień nie mogły

Przepisy Kodeksu Pracy odnoszące się do dyskryminacji nie mają zastosowania w razie nierównego traktowania niespowodowanego przyczyną (kryterium) uznaną za podstawę dyskryminacji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy jakąkolwiek pracę zarobkową traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Wyjątkiem od tej zasady są sytuacje sporadycznych, incydentalnych i wymuszonych okolicznościami przejawów aktywności zawodowej