Dla przypisania sprawstwa typu kwalifikowanego przestępstwa zgodnie z art. 299 § 5 k.k. wymagana jest wykazana w opisie czynu wskazania na porozumienie co najmniej trzech osób, co stanowi warunek sine qua non dla zastosowania surowszej sankcji karnej.

Prawidłowe doręczenie wezwania na rozprawę jest kluczowe dla realizacji prawa do obrony, a zaniedbanie go stanowi rażące naruszenie przepisów procesu karnego, skutkujące możliwością wznowienia postępowania.

Dla zgodnego z prawem rozstrzygnięcia sprawy karnej, sądy muszą zapewnić prawidłową kwalifikację prawną czynów oraz posiadanie skargi uprawnionego oskarżyciela w momencie orzekania, a także dokonać wnikliwej i kompleksowej oceny całego materiału dowodowego, uwzględniając wszelkie dostępne dowody i zarzuty stron.

W postępowaniu odwoławczym niedopuszczalne jest skazanie oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji, nawet jeżeli sąd odwoławczy odstępuje od wymierzenia kary, co wynika z zakazu reformationis in peius zawartego w art. 454 § 1 k.p.k.

W przypadku skazania za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 12 § 1 k.k., sąd jest zobowiązany do wymierzenia kary pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia zgodnie z art. 57b k.k., co wyklucza możliwość orzeczenia kary sekwencyjnej, jeśli minimalny wymiar kary przewyższa dopuszczalny zakres kary sekwencyjnej.