Śmierć oskarżonego przed wydaniem wyroku stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, powodującą obowiązek umorzenia wszczętego postępowania karnego.

Przepis art. 43a § 2 k.k. nakłada na sąd obowiązek orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym w razie skazania za przestępstwo określone w art. 244 k.k., bez możliwości odstąpienia od tego obowiązku.

W postępowaniu nakazowym mogą być rozpoznawane tylko sprawy, w których nie istnieją wątpliwości co do winy i okoliczności popełnienia czynu, a w razie ich stwierdzenia, sprawa powinna zostać skierowana na rozprawę. Ponadto, w przypadku uznania winy za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w., sąd zobowiązany jest do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów.

Nieprawidłowa obsada sądu w postępowaniu odwoławczym, poprzez orzekanie w składzie jednoosobowym zamiast trzyosobowym, stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia wyroku z powodu rażącego naruszenia prawa procesowego.

Kara za wykroczenie przewidziane w art. 431 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi może polegać wyłącznie na grzywnie, a orzeczenie innej kary stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Nie można łączyć kary pozbawienia wolności z karą aresztu w wyroku łącznym, jeśli któraś z tych kar w momencie orzekania wyroku łącznego nie istnieje, co stanowi naruszenie art. 85 § 1 k.k.