Kwestia charakteru odpowiedzialności członków zarządu za zobowiązania spółki na gruncie art. 299 § 1 k.s.h. od dawna budzi w doktrynie prawa polskiego wątpliwości i powoduje istotne rozbieżności interpretacyjne. W postępowaniu wywołanym skargą nadzwyczajną nie jest jego rolą rozstrzyganie, która koncepcja odpowiedzialności zarządu spółki jest odpowiednia.

Wolność działalności gospodarczej nie ma charakteru absolutnego i może być ograniczona w formie ustawowej ze względu na ważny interes publiczny (art. 22 Konstytucji RP). W demokratycznym „państwie prawnym” interes publiczny musi wiązać się z poszanowaniem wolności indywidualnej i nie jest przypadkiem włączenie „wolności i praw innych osób” do katalogu przesłanek z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, który

Umowa opcji nabycia akcji, w której wierzytelność została zabezpieczona wekslem in blanco, podlega zakresowi Dyrektywy 93/13, co wymaga uwzględnienia przepisów tej dyrektywy przy wykładni ochrony konsumentów gwarantowanej przez art. 76 Konstytucji RP.

Możliwość odstąpienia od wymierzania kary pieniężnej za czyny objęte zakresem normowania art. 66 ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym, w świetle art. 66 ust. 2a wskazanej ustawy, stanowi wyjątek od zasady. Konsekwentnie, zgodnie z dyrektywą wykładni systemowej exceptiones non sunt extendae, przyjąć należy, że wyrażenie „usunięcie skutków naruszenia” nie może być interpretowane w sposób ekstensywny