Wydanie wyroku nakazowego jest niedopuszczalne, jeśli materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne ustalenie winy oskarżonego, zwłaszcza gdy zachodzi możliwość powagi rzeczy osądzonej.

Wyrok uchylający orzeczenie pierwszej instancji i przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania powinien być oparty na dokładnie wykazanych podstawach do przeprowadzenia przewodu w całości; ich brak obliguje sąd odwoławczy do reformatoryjnego działania w ramach własnych kompetencji.

W postępowaniu odwoławczym sąd powinien dążyć do merytorycznego rozpoznania sprawy, a uchylenie wyroku i zwrot do ponownego rozpoznania jest wyjątkiem, który musi być dokładnie uzasadniony wystąpieniem przesłanek przewidzianych art. 437 § 2 k.p.k.

Przepis zawieszający bieg przedawnienia karalności przestępstw skarbowych w czasie pandemii COVID-19 uznany za niekonstytucyjny, skutkuje przedawnieniem karalności i koniecznością umorzenia postępowania, nawet jeśli orzeczenie o jego niekonstytucyjności zapada przed wydaniem wyroku sądu II instancji.

W przypadku prawomocnego skazania w jednym z państw Unii Europejskiej za ten sam czyn, prowadzenie postępowania karnego w Polsce jest niedopuszczalne ze względu na zasadę ne bis in idem, co nakazuje umorzenie postępowania.

Udział w składzie orzekającym sędziów Sądu Apelacyjnego powołanych na podstawie ustawy z 2017 roku może stanowić przyczynę uznania obsady sądu za nienależytą, co skutkuje koniecznością uchylenia wydanego z ich udziałem wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

W procesie łączenia kar w wyroku łącznym, sądy muszą dokonać starannej analizy prawomocności wyroków, jako że nieuwzględnienie wyroku uniewinniającego stanowi rażące naruszenie przepisów, które może istotnie wpływać na treść orzeczenia i wymiar kary łącznej.