Sędzia jest wyłączony od udziału w sprawie z mocy prawa, gdy był świadkiem czynu, o który sprawa się toczy, niezależnie od tego, czy został przesłuchany jako świadek w danej sprawie. Ta zasada jest przejawem wymogu obiektywizmu i zapewnienia bezstronnej oceny dowodów przez sędziego w postępowaniu karnym.

W wypadku skazania za wykroczenie określone w art. 94 § 1 Kodeksu wykroczeń (k.w.) popełnione po dniu 31 grudnia 2021 r., obowiązkowo należy orzec środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, co wynika z bezwarunkowego charakteru przepisu art. 94 § 3 k.w. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 2 grudnia 2021 r. Naruszenie tego obowiązku w orzeczeniu sądu skutkuje rażącą obrazą przepisów

Zachowanie oskarżonego polegające na przygotowaniu środka przewozu w zamiarze ułatwienia innym osobom popełnienia przestępstwa kradzieży, nawet jeżeli ostatecznie środek ten nie został wykorzystany w związku z przeszacowaniem potrzebnej powierzchni transportowej, może zostać zakwalifikowane jako pomocnictwo w rozumieniu art. 18 § 3 kodeksu karnego i nie stanowi podstawy do uniewinnienia, podobnie jak

Wyrok kasatoryjny w postępowaniu apelacyjnym, polecający ponownie przeprowadzić całość postępowania przed sądem pierwszej instancji, jest uzasadniony tylko wtedy, gdy wady postępowania dowodowego są na tyle poważne, że niemożliwe jest ich uzupełnienie jedynie poprzez dodatkowe działania sądu odwoławczego.

O tożsamości czynów w przypadku przestępstwa niealimentacji można mówić wyłącznie wtedy, gdy okresy uporczywego uchylania się od obowiązku świadczeń alimentacyjnych, ustalone w kolejno rozpoznawanych sprawach, pokrywają się ze sobą, lub gdy okres określony w drugim rozpoznaniu został w całości objęty skazaniem w sprawie rozpoznawanej wcześniej i zakończonej prawomocnym wyrokiem.