Dla przypisania znamion przestępstwa z art. 209 § 1a k.k. kluczowe jest uwzględnienie wszystkich okresów, w których oskarżony uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, a rażąca niesprawiedliwość wyroku nie może opierać się na jednostkowym błędzie ustaleń faktycznych, jeśli inne okoliczności potwierdzają spełnienie znamion czynu zabronionego.

Przekształcenie stosunku służbowego funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej w stosunek pracy na podstawie ustawy wprowadzającej KAS jest równoznaczne z ustaniem stosunku służbowego, co uzasadnia przyznanie odprawy pieniężnej, mimo kontynuacji zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Zezwolenie na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej musi być wydane przez sąd spełniający wymogi niezależności i bezstronności, gdyż warunkuje ono możliwość prowadzenia postępowania karnego wobec osoby chronionej immunitetem.

Pojęcie „służby na rzecz totalitarnego państwa” nie może być oceniane wyłącznie na podstawie formalnej przynależności do wymienionych w ustawie jednostek SB. Konieczne jest uwzględnienie realnych działań funkcjonariusza, ich charakteru oraz skali ingerencji w prawa i wolności obywatelskie. Należy więc dokładnie zbadać, czy odwołujący się rzeczywiście uczestniczył w represyjnych działaniach, czy też

Kara ograniczenia wolności za popełnienie wykroczenia musi być zgodna z maksymalnym wymiarem określonym w art. 20 § 1 k.w., który wynosi jeden miesiąc; wymierzenie wyższej kary stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Kary pozbawienia wolności i kary aresztu nie mogą być łączone w jedną karę łączną, gdyż są to kary innego rodzaju zgodnie z art. 85 § 1 k.k., co oznacza, że orzeczenie kary łącznej musi uwzględniać wyłącznie kary tego samego rodzaju, jeśli zachodzi ich zbieżność.