W przypadku nieważności umowy kredytu hipotecznego z powodu abuzywności klauzul indeksacyjnych, roszczenie konsumenta o zwrot świadczeń staje się wymagalne z momentem doręczenia bankowi pozwu lub zmiany powództwa stanowiących wezwanie do zapłaty, a skorzystanie przez bank z zarzutu zatrzymania nie może, w świetle orzecznictwa TSUE dotyczącego ochrony konsumentów, pozbawić konsumenta prawa do odsetek

Zastrzeganie w umowie pożyczki klauzul odszkodowawczych o charakterze lichwiarskim, prowadzących do rażącego pogorszenia sytuacji konsumenta, jest niedopuszczalne i sprzeczne z zasadą zaufania do państwa oraz stanowi naruszenie zasad ochrony praw konsumentów.

Uchylenie nakazu zapłaty z uwagi na naruszenie zasad ochrony konsumenta i rzetelnej procedury sądowej, z przywróceniem postępowania do trybu ogólnego celem ponownego rozpoznania.

Narzucone wymogi proceduralne wymuszają od sądu odwoławczego rzetelne rozpatrzenie zarzutów apelacyjnych oraz wykazanie, na jakich zasadach przyjęto ustalenia faktyczne. Nieprzestrzeganie tych przepisów skutkuje uchyleniem wyroku do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy orzekł uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego oraz zniesienie postępowania przed tym sądem z powodu nieważności postępowania wynikającego z wadliwego składu sądu, wyznaczonego przez nieprawidłowo powołanego sędziego na skutek nominacji przez KRS ukształtowaną ustawą z 8 grudnia 2017 r.

W przypadku umowy kredytu hipotecznego zawierającej klauzule waloryzacyjne lub indeksacyjne do waluty obcej uznane za postanowienia niedozwolone, nie jest możliwe utrzymanie umowy bez tych klauzul, co skutkuje nieważnością całej umowy i obowiązkiem wzajemnego zwrotu świadczeń na podstawie art. 410 § 1 i 2 w zw. z art. 405 k.c., przy czym odsetki za opóźnienie od zwrotu świadczenia przysługują od momentu