Dla przypisania odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. konieczne jest wykazanie umyślności działania osoby formalnie pełniącej funkcję zarządczą w spółce, co wymaga dowodowego wykazania, iż osoba ta była świadoma nieprawidłowości zawartych w dokumentach podatkowych i godziła się na ich składanie.

Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. musi bezpośrednio dotyczyć sytuacji prawnej powoda; nie może on skutecznie dochodzić wykładni umowy w interesie podmiotu trzeciego, jeśli nie wykazuje bezpośredniego wpływu na jego własne prawa lub obowiązki.

Ograniczenia wolności przemieszczania się obywateli mogą być nałożone jedynie w ramach upoważnienia ustawowego i zgodnie z konstytucją, a przepisy, które tego nie spełniają, nie mogą być podstawą do odpowiedzialności za wykroczenie.