Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. musi bezpośrednio dotyczyć sytuacji prawnej powoda; nie może on skutecznie dochodzić wykładni umowy w interesie podmiotu trzeciego, jeśli nie wykazuje bezpośredniego wpływu na jego własne prawa lub obowiązki.

Dla przypisania odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. konieczne jest wykazanie umyślności działania osoby formalnie pełniącej funkcję zarządczą w spółce, co wymaga dowodowego wykazania, iż osoba ta była świadoma nieprawidłowości zawartych w dokumentach podatkowych i godziła się na ich składanie.