Zgodnie z art. 838 k.p.c., w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej sądowy organ egzekucyjny stosuje przepisy o ograniczeniach egzekucji sądowej, chyba że ograniczenia przewidziane w przepisach o egzekucji administracyjnej są mniejsze.

Klauzule przeliczeniowe, które powodują swobodę dla banku w ustalaniu kursu wymiany walut i brak spełnienia przez przedsiębiorcę obowiązków informacyjnych wobec konsumentów, mogą prowadzić do unieważnienia umowy kredytowej jako sprzeczne z zasadami dobrych obyczajów i naruszające interesy konsumentów w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.

Postanowienia umowy kredytu, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursów waluty, stanowią niedozwolone klauzule umowne. Ich eliminacja powoduje nieważność umowy, jeżeli nie można utrzymać jej w pozostałym zakresie zgodnie z interesami konsumenta.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego mogą być uznane za niedozwolone, jeżeli nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla kredytobiorcy, oraz pozostawiają bankowi swobodę w jednostronnym ustalaniu kursów walut, co rażąco narusza interesy konsumenta.

Dla oceny zakresu roszczeń obejmowanych ugodą sądową istotne jest uwzględnienie kontekstu faktycznego i normatywnego w momencie jej zawierania, w tym świadomości stron co do przysługujących im roszczeń oraz możliwych zmian w wykładni prawa, obecnie uznawanych przez orzecznictwo sądowe.

Postanowienia umowy kredytowej pozostawiające bankowi swobodę ustalania kursu waluty są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interes konsumenta, prowadząc do abuzywności i skutkując nieważnością umowy zgodnie z art. 385¹ k.c., jeśli konsument nie został adeptnie poinformowany o ryzykach z niej wynikających.

Okresy składkowe przebyte za granicą mogą być uwzględniane w polskim systemie ubezpieczeń społecznych na podstawie zasad koordynacji unijnej, jednak cofnięcie zaświadczeń A1 (E 101) wymaga prawidłowego zastosowania procedur ustalania właściwego ustawodawstwa, a nie może prowadzić do mechanicznego wyłączenia tych okresów z zaliczalności.

Bezwzględny zakaz rozwiązania stosunku pracy nauczyciela akademickiego, będącego jednocześnie sędzią Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, wynikający z art. 121a ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, narusza zasady równości wobec prawa i autonomii szkół wyższych, gwarantując niezasadnie przywilej dożywotniego zatrudnienia w uczelni (art. 121a ust. 1 w związku