Art. 37a § 1 k.k. nie może być stosowany do przestępstw zagrożonych karą pozbawienia wolności przekraczającą 8 lat, nawet jeśli sąd planuje orzec karę ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności.

Zatarcie wcześniejszego skazania wyklucza możliwość przyjęcia surowszej odpowiedzialności z art. 178a § 4 k.k. w przypadku ponownego popełnienia czynu zabronionego.

Sąd odwoławczy nie może orzekać w składzie jednoosobowym, jeżeli w pierwszej instancji przypisana czynowi kwalifikacja prawna wymaga postępowania w składzie większym, co implikuje konieczność orzekania również przez sąd apelacyjny w składzie trzyosobowym zgodnie z art. 29 § 1 k.p.k.

Nałożenie obowiązku poddania się terapii w warunkowym zawieszeniu kary wymaga uprzedniego wysłuchania skazanego oraz uzyskania jego zgody, co ma istotne znaczenie dla zgodności z art. 74 § 1 k.k. i skuteczności procesu leczenia.

W przypadku skazania za przestępstwo z art. 244 k.k., sąd jest zobligowany do orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym zgodnie z art. 43a § 2 k.k., co stanowi obligatoryjny środek karny.