W przypadku zbiegu wykroczeń popełnionych jednocześnie, sąd ma obowiązek orzec jedną karę, stosując przepis przewidujący najsurowszą karę, zgodnie z art. 9 § 2 k.w.

Wymiar kary musi być określony w orzeczeniu sądowym w sposób precyzyjny i zrozumiały, aby umożliwić jego prawidłowe wykonanie zgodnie z art. 34 § 1 k.k.; brak takiej precyzji stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Orzeczenie środka karnego w postaci zakazu zbliżania się lub kontaktowania się z pokrzywdzonym, bez określenia czasu jego trwania, stanowi rażące naruszenie art. 43§1 k.k., co obliguje sąd do określenia czasookresu obowiązywania tego środka.

Wartość przepadku równowartości korzyści majątkowej musi być określona w złotych, jako że polska waluta jest jedynym prawnym środkiem płatniczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Narzucenie obywatelom na podstawie rozporządzenia obowiązku zakrywania ust i nosa, bez odpowiedniego upoważnienia ustawowego, stanowi naruszenie konstytucyjnej zasady, że ograniczenie wolności może nastąpić tylko na podstawie ustawy. W związku z tym, przepisy takiego rozporządzenia nie mogą stanowić podstawy do przypisania odpowiedzialności za wykroczenie.

W przypadku stwierdzenia abuzywności klauzul indeksacyjnych w umowie kredytu powiązanego z walutą obcą umowa nie wiąże konsumenta także w pozostałym zakresie, a bank nie może skutecznie powołać się na prawo zatrzymania wobec roszczeń konsumenta o zwrot świadczeń nienależnych. Konsumentowi przysługują odsetki za opóźnienie od kwot podlegających zwrotowi od momentu upływu terminu wyznaczonego w wezwaniu