Jeżeli termin przedawnienia czynu karalnego upływa przed wydaniem prawomocnego wyroku na skutek przedawnienia, sąd zobowiązany jest uchylić zaskarżony wyrok i umorzyć postępowanie, zgodnie z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.

Nowelizacja Kodeksu wykroczeń podwyższająca próg wartości mienia dla przestępstwa kradzieży do 800 zł, powoduje, że czyny kwalifikowane wcześniej jako przestępstwo mogą obecnie wypełniać znamiona wykroczenia, co sąd musi uwzględnić przy orzekaniu po zmianach prawnych.

Karalność wykroczenia ustała z upływem 2 lat od zakończenia roku od jego popełnienia, gdy w tym okresie wszczęto postępowanie, co wymaga umorzenia postępowania sądowego w tej sprawie, jeśli okres ten minął przed wydaniem orzeczenia przez sąd.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 180a k.k. konieczne jest, aby w chwili czynu obowiązywała decyzja administracyjna o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami; brak tej przesłanki może skutkować zakwalifikowaniem czynu jako wykroczenia z art. 94 § 1 k.w.

Sprzeczność w formułowaniu orzeczenia między zapisem cyfrowym a słownym wysokości nawiązki stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, gdyż uniemożliwia to wykonanie wyroku.

Obecność podejrzanego na rozprawie, w sprawach dotyczących umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności i stosowania środków zabezpieczających, jest obowiązkowa, a jej brak stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą.

Wyrok łączny nie powinien naruszać zasady sumowania kar jednostkowych, a błędna interpretacja przepisów dotyczących utraty mocy wyroku łącznego oraz dolnej i górnej granicy kary łącznej może prowadzić do niezgodności z prawem, wymagającej korekty przez wyższą instancję sądową.