Prawidłowe doręczenie wezwania na rozprawę jest kluczowe dla realizacji prawa do obrony, a zaniedbanie go stanowi rażące naruszenie przepisów procesu karnego, skutkujące możliwością wznowienia postępowania.

Dla przypisania sprawstwa typu kwalifikowanego przestępstwa zgodnie z art. 299 § 5 k.k. wymagana jest wykazana w opisie czynu wskazania na porozumienie co najmniej trzech osób, co stanowi warunek sine qua non dla zastosowania surowszej sankcji karnej.

Postanowienia umowy kredytu hipotecznego, które umożliwiają bankowi jednostronne ustalanie kursu walut oraz obarczają konsumenta nieograniczonym ryzykiem finansowym, są niedozwolone i w przypadku ich usunięcia umowa traci ważność.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytu, które pozostawiają bankowi swobodę w określaniu kursów walut, są abuzywne i ich wyeliminowanie skutkuje nieważnością umowy w przypadku braku odpowiednich przepisów dyspozytywnych.

Zadośćuczynienie przyznawane za krzywdę wskutek śmierci osoby bliskiej ma na celu kompensację tej krzywdy i powinno uwzględniać indywidualne okoliczności sprawy, w tym intensywność doznanej krzywdy oraz sytuację osobistą poszkodowanego, a ingerencja Sądu Najwyższego w ustalenia sądów meriti jest uzasadniona jedynie w przypadku wyraźnego naruszenia zasad ustalania wysokości zadośćuczynienia.

Przyjęcie przez funkcjonariusza Służby Celnej (Służby Celno-Skarbowej) propozycji zatrudnienia na podstawie stosunku pracy, złożonej w trybie art. 165 ust. 7 w zw. z art. 171 ust. 1 pkt 2 przepisów wprowadzających ustawę o KAS, powoduje ustanie (wygaśnięcie) dotychczasowego administracyjnoprawnego stosunku służbowego i nawiązanie nowego stosunku pracy, a nie przekształcenie oznaczające kontynuację