Nieuwzględnienie wniosku zgłoszonego w trybie art. 374 k.p.c. stanowi uchybienie procesowe, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a w pewnych okolicznościach pociąga za sobą nieważność postępowania ze względu na pozbawienie strony możności obrony swoich praw. Nie ma przeszkód, aby strona wniosek o przeprowadzenie rozprawy złożyła w piśmie procesowym, niebędącym ani apelacją, ani odpowiedzią

Przewidziany w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2022 r., poz. 504 ze zm.) sposób liczenia okresu zatrudnienia na kolei nie ma zastosowania przy ustalaniu okresu składkowego i nieskładkowego, o którym mowa w art. 184 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. wymaga wykazania przez pracodawcę zarówno uchybień pracownika, jak i co najmniej zagrożenia dla interesów pracodawcy, a nie tylko samego uchybienia obowiązkom przez pracownika.

W orzeczeniach dotyczących zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia na podstawie art. 8 ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, konieczne jest, aby przyznana kwota odzwierciedlała realne doznanie krzywdy i miała na celu wyrównanie ujemnych przeżyć fizycznych i psychicznych, a ograniczenie maksymalnej

Wniosek o odroczenie rozprawy jest uzasadniony, jeżeli przeszkoda, o jakiej mowa w art. 214 § 1 k.p.c., dotyczy także strony reprezentowanej przez pełnomocnika. Niezależnie bowiem od tego, czy strona korzysta w postępowaniu z pomocy pełnomocnika, ma prawo osobiście wziąć udział w rozprawie.

W przypadku ustalania odpowiedzialności za szkodę, należy wziąć pod uwagę zarówno okoliczności zdarzenia, jak i stopień winy poszkodowanego oraz sprawcy, aby dokonać odpowiedniego zmniejszenia obowiązku naprawienia szkody. Sąd winien uwzględnić młody wiek poszkodowanego oraz nieodwracalność skutków zdarzenia przy ustalaniu stopnia winy i odpowiedzialności za szkodę.

Obciążanie jednostki odpowiedzialnością za śmierć innych osób, wynikającą z chęci realizacji własnych interesów, jest wyjątkowo poważnym zarzutem, który nie może być usprawiedliwiony żadnym sporem politycznym.