Roszczenie właściciela gruntu określone w art. 231 § 2 k.c. nie ulega przedawnieniu.

W świetle art. 361 § 1 k.c. odpowiedzialność deliktowa dotyczy tylko normalnych następstw działania lub zaniechania, które można zakwalifikować jako obiektywnie nieprawidłowe. Dla stwierdzenia istnienia związku przyczynowego nie wystarcza jakiekolwiek powiązanie przyczynowe między zachowaniem zobowiązanego a powstaniem szkody. Konieczność badania "normalności" związku przyczynowego, jako przesłanki

Wymaganie skonkretyzowania żądania obniżenia kary umownej nie ma charakteru bezwzględnego, skoro takiego charakteru nie ma też samo żądanie obniżenia kary umownej.

1. Wierzytelność z tytułu kary umownej, w braku innych ustaleń stron, ma charakter bezterminowy, staje się zatem wymagalna zgodnie z art. 455 k.c. niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do spełnienia świadczenia. 2. Jedną z przesłanek skuteczności potrącenia jest wymagalność wierzytelności przysługującej potrącającemu. Wierzyciel zamierzający przedstawić do potrącenia wierzytelność z tytułu kary umownej

Dla zastosowania art. 530 k.c. istotne jest nie tyle to, czy chroniona wierzytelność jest już w pełni zaktualizowana (np. bezwarunkowa, wymagalna, niezależna od spełnienia świadczenia przez kontrahenta) czy skonkretyzowana, ile to, czy aktualne są racje przemawiające za przyznaniem wierzycielowi silniejszej („wierzyciel”) albo słabszej („przyszły wierzyciel”) ochrony. Słabsza ochrona „przyszłego wierzyciela