Uzasadnienie wyroku sądu pierwszej instancji musi zawierać szczegółowe ustalenia faktyczne, a ich brak prowadzi do naruszenia prawa oskarżonego do obrony, rzutując na możliwość prawidłowej kontroli odwoławczej przez sąd drugiej instancji.

Istotą zasady ne bis in idem jest zakaz ponownego karania osoby za ten sam czyn, który już wcześniej został prawomocnie rozstrzygnięty przez sąd, co skutkuje koniecznością uchylenia takiego wyroku i umorzenia postępowania.

Dla wydania wyroku zmieniającego na niekorzyść oskarżonego w postępowaniu apelacyjnym niezbędne jest dokonanie wszechstronnej analizy całokształtu materiału dowodowego, kierując się dyrektywami wynikającymi z art. 7 k.p.k., co nie miało miejsca w przypadku decyzji o uniewinnieniu K.W. z zarzutu oszustwa.

Odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie zmienia jej kwalifikacji jako bezwzględnego pozbawienia wolności, co ma znaczenie dla stosowania przepisów dotyczących recydywy (art. 64§1 k.k.).

W stanie prawnym wprowadzonym od dnia 7 listopada 2019 r. ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2019 r., poz. 1469 z późn. zm.) sąd drugiej instancji rozpoznaje zażalenie na orzeczenie wydane przez sąd pierwszej instancji ‎w sprawie toczącej się w postępowaniu uproszczonym w składzie jednego sędziego.