Roszczenia o zadośćuczynienie uregulowane w art. 445 § 1 k.c. oraz w z art. 4 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta) będące następstwem zawinionego naruszenia praw pacjenta mają odrębny charakter, określając zasady odpowiedzialności sprawców za odrębne czyny bezprawne. O ile roszczenie przewidziane w art. 445 § 1 w związku z art. 444 § 1 k.c. obejmuje krzywdy będące rezultatem

Art. 827 § 1 k.c. jest przepisem wprowadzającym wyjątek od zasady odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkodę wyrządzoną w ubezpieczonym mieniu i jako taki nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Dlatego krąg osób, za które w myśl art. 827 § 1 k.c. ubezpieczający ponosi odpowiedzialność, powinien być określany wąsko i obejmować tylko te osoby, których winę można zrównać z winą własną ubezpieczonego

Sprostowanie oczywistej omyłki w wyroku (art. 350 k.p.c.) nie dotyczy sytuacji, w której sąd drugiej instancji oddalił apelację, a z pisemnego uzasadnienia orzeczenia wynika, że intencją sądu było uwzględnienie apelacji i dokonanie zmiany wyroku zaskarżonego apelacją.

Nie ulega wątpliwości, że wola stron stosunku prawnego ma wpływ na wybór podstawy zatrudnienia, zgodnie z zasadą swobody umów, strony mogą bowiem wybrać, czy zawrzeć umowę o pracę, czy też umowę cywilnoprawną. Z jasnej i niebudzącej wątpliwości treści art. 22 k.p. wynika jednak, że nie można zawierać umowy cywilnoprawnej w sytuacji, gdy świadczona praca ma cechy stosunku pracy. A zatem, jeżeli nawet

W sądowym postępowaniu odwoławczym sąd ma obowiązek dokonania oceny prawidłowości decyzji wojskowego organu rentowego w pełnym zakresie (co do wszystkich przesłanek przysługiwania prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową), jeżeli jest to niezbędne do ustalenia, czy wydana decyzja jest zgodna z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym. Realizacja