Osoba wykonująca swoje uprawnienia i obowiązki ze stosunku najmu, użyczenia czy innej zbliżonej umowy, tworzącej po jej stronie tytuł do korzystania z cudzego gruntu nie może - w związku z działaniami podjętymi w wykonaniu tej umowy i ze względu na nie - nabyć przez zasiedzenie służebności gruntowej.
Prawo osobiste do kultu pamięci osoby zmarłej ma dominujące znaczenie w stosunku do uprawnień majątkowych wynikających z umowy zawartej z zarządcą cmentarza, które nie mogą być wykonywane w sposób naruszający prawo osobiste. Z chwilą powstania tego ostatniego wykonywanie istniejących praw majątkowych ulega więc ograniczeniu.
Możliwe jest żądanie zadośćuczynienia w razie uszkodzenia ciała osoby najbliższej.
Dodanie pkt 5 do art. 5191 § 4 k.p.c. nie uzasadnia wnioskowania a contrario i przyjęcia, iż pozostałe rozstrzygnięcia zapadłe w odniesieniu do złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego mogą zostać zaskarżone skargą kasacyjną.
1. Art. 388 § 1 pkt 4 k.h. miał charakter wyjątkowy, w związku z czym nie może podlegać wykładni rozszerzającej. Taki jego charakter został zresztą wprost podkreślony przez prawodawcę w art. 369 § 2 k.h., w którym przewidziano, że art. 388 § 1 pkt 4 k.h. stanowi wyjątek od zasady reprezentowania spółki przez zarząd. 2. Przy ustalaniu fabrycznego charakteru nieruchomości pozbawione znaczenia wydaje
1. Pod pojęciem nowej krzywdy należy rozumieć taką, która nie była objęta ustaleniami faktycznymi w poprzedniej sprawie i nie była zrekompensowana odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia, a ujawniła się dopiero po zamknięciu rozprawy. 2. Jeżeli zobowiązany nie płaci zadośćuczynienia w terminie wynikającym z przepisu szczególnego lub w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 in fine k.c., uprawniony
1. Ryzyko niezachowania terminu do uiszczenia opłaty prolongacyjnej gwarantującej nienaruszalność grobu spoczywa w całości na osobie zainteresowanej. Gmina nie ma obowiązku przypominania możliwym zainteresowanym o upływie okresu ochronnego. 2. Z wykładni art. 24 § 1 zd. 1 k.c. wynika, że "bezprawność" nie jest w ogóle faktem w rozumieniu art. 6 k.c, wobec czego nie podlega dowodzeniu w postępowaniu