1. Zwrot "jeżeli ustali" użyty w art. 45 § 2 k.p. wskazuje jednoznacznie, że przyznanie pracownikowi innego roszczenia niż przez niego wybrane jest wyjątkiem, którego dopuszczalność zależy od ustalenia, że przywrócenie do pracy byłoby niemożliwe lub niecelowe. Znaczenie pojęcia "ustali" wymaga od sądu przeprowadzenia postępowania dowodowego w odpowiednim zakresie. Nie jest natomiast dopuszczalne formułowanie

Przepisy dyrektywy 2008/94/WE (jak również dyrektyw ją poprzedzających) podlegają bezpośredniemu zastosowaniu w polskim porządku prawnym, gdy okaże się, że ustawa z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy jest z nimi niezgodna. Podmioty prywatne mogą się bowiem powoływać w sporach przeciwko państwu na postanowienia dyrektyw, których treść jest bezwarunkowa

1. Wniosek o uzupełnienie wyroku można zgłosić wtedy, gdy sąd nie orzekł o całości żądania – na przykład orzekł tylko o jego części, nie wypowiadając się o pozostałej części ani negatywnie, ani pozytywnie – albo wtedy, gdy sąd orzekł tylko o niektórych roszczeniach dochodzonych przez stronę, pozostawiając jedno lub kilka innych bez rozstrzygnięcia. 2. Jeżeli przedmiotem zaskarżonej decyzji organu rentowego

Użyty w art. 3 k.p. zwrot "choćby nie posiadała osobowości prawnej" znaczy tyle, że jednostka organizacyjna może zostać wyodrębniona z większej całości, jednak pod warunkiem jej upodmiotowienia. Zdolność do dokonywania we własnym imieniu czynności dotyczących zatrudnionych pracowników jest warunkiem niezbędnym tego zabiegu. Dopuszczenie do obrotu prawnego jednostek organizacyjnych, nieposiadających

1. Rozpoznając zażalenie na uchylenie przez sąd drugiej instancji wyroku sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu sądowi (art. 3941 § 11 k.p.c.), Sąd Najwyższy ocenia jedynie spełnienie przesłanek z art. 386 § 2 i 4 k.p.c. (czy rzeczywiście doszło do nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy, czy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania