Brak w pisemnej umowie między przedsiębiorstwem zastrzeżenia skutku prawnego niezachowania pisemnej formy przedłużenia tej umowy (art. 76 zdanie drugie k.c.) nie wyłącza możliwości przyjęcia, że po zakończeniu stosunku umownego strony ujawniły swoim zachowaniem się dostatecznie wolę kontynuowania stosunku umownego (art. 60 i 65 § 2 k.c.).

Podpisanie jako całości integralnego pod względem treści dokumentu składającego się z kilku elementów (np. umowy zasadniczej i załączników) oznacza zachowanie formy pisemnej zawartego w tym dokumencie oświadczenia woli (art. 78 § 1 k.c.).

Niewykazanie przez powoda uprawnienia do działania w imieniu indosantów osób podpisanych na wekslu nie podważa domniemania legitymacji formalnej powoda jako posiadacza weksla (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz.U. Nr 37, poz. 282).

Z art. 63 § 2 k.p.s.w. wynika, że sąd może uzależnić uwzględnienie wniosku od dokonania w nim określonych przez siebie zmian. Wprawdzie, w przepisie tym wspomina się o możliwości sprzeciwu wobec tych zaproponowanych zmian tylko ze strony obwinionego, niemniej, biorąc pod uwagę istotę wniosku o skazanie bez rozprawy, także oskarżyciel publiczny, który jest autorem wniosku, powinien wyrazić w tej materii

Spisanie przez notariusza protokołu z przyjęcia depozytu (art. 108 § 2 ustawy - Prawo o notariacie) nie jest ustawową przesłanką skuteczności dokonania przez niego czynności notarialnej przyjęcia na przechowanie (art. 108 § 1 ustawy - Prawo o notariacie).

Błędne jest przekonanie, że skoro w sprawie wystąpiła sytuacja 'nie objęta wprost dotychczasowym orzecznictwem Sądu Najwyższego', to uzasadnione jest wystąpienie o zasadniczą wykładnię ustawy. Taki punkt widzenia przekreśla znaczenie fundamentalnej zasady procesowej - jak również ustrojowej - zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądów.

Jeżeli po przedstawieniu do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy nastąpi taka zmiana stanu prawnego, że podjęcie uchwały staje się zbędne, to postępowanie w tym zakresie - na podstawie art. 61 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) - należy umorzyć.