Ugruntowane jest w judykaturze zapatrywanie, że zastosowanie art. 377 § 3 k.p.k., jako normy zezwalającej na prowadzenie rozprawy w trybie zwykłym bez udziału oskarżonego, jest możliwe tylko przy spełnieniu warunków zawartych w tym przepisie. Jednym z tych warunków jest to, aby oskarżony był zawiadomiony o rozprawie „osobiście”. Przywołany zwrot wyklucza inne formy zawiadomienia o terminie, w szczególności

Nie ma uzasadnionych podstaw do zwężającej wykładni art. 3982 § 2 pkt 1 k.p.c., idącej w kierunku ograniczenia kwalifikowania spraw o czynsz dzierżawy tylko do spraw o czynsz, w których pozew zostaje wniesiony w czasie trwania stosunku dzierżawy.

1. Zgłoszenie przez zainteresowanych odmiennych wniosków co do sposobu podziału majątku wspólnego nie powoduje powstania sprzeczności ich interesów w rozumieniu art. 520 § 2 k.p.c. 2. W postępowaniu o podział majątku dorobkowego lub o zniesienie współwłasności z reguły nie występuje pomiędzy zainteresowanymi sprzeczność interesów (art. 520 § 2 i 3 k.p.c.), gdyż wynik tych postępowań prowadzi do wyjścia

Art. 443 k.p.k. nie ma zastosowania w przypadku, gdy sąd odwoławczy ponownie rozpoznaje sprawę, na skutek uwzględnienia przez Sąd Najwyższy kasacji wniesionej na korzyść skazanego w warunkach określonych w art. 343 lub art. 387 albo art. 156 Kodeksu karnego skarbowego i uchylenia wyroku sądu drugiej instancji.

Wysokość odszkodowania za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia jest określona samodzielnie w art. 1012 § 3 k.p. i zależy od realnie otrzymywanego wynagrodzenia, a nie od wynagrodzenia urlopowego.

Przekazanie kwoty pieniężnej tytułem zadatku, ani jej utrata wskutek niewykonania umowy (art. 394 § 1 k.c.) nie jest zużyciem korzyści w rozumieniu art. 409 k.c.

Ujawnienie przez lustrowanego swojej współpracy z organami bezpieczeństwa państwa nie powoduje automatycznie, że wcześniejsze działania lustrowanego, podejmowane w okresie poprzedzającym owo ujawnienie, tracą automatycznie przymiot tajnej współpracy.

Oceny „potrzeby” wznowienia postępowania na podstawie art. 540 § 3 k.p.k. dokonywać należy zawsze w realiach konkretnej sprawy i wykluczone jest automatyczne stosowanie tego przepisu w każdej sprawie, w której organ międzynarodowy rozstrzygnie o naruszeniu przez Polskę przepisów prawa międzynarodowego, to jednak „potrzeba” wznowienia procesu zachodzi niewątpliwie wówczas, gdy przedmiot rozstrzygnięcia