1. Zgłoszenie przez zainteresowanych odmiennych wniosków co do sposobu podziału majątku wspólnego nie powoduje powstania sprzeczności ich interesów w rozumieniu art. 520 § 2 k.p.c. 2. W postępowaniu o podział majątku dorobkowego lub o zniesienie współwłasności z reguły nie występuje pomiędzy zainteresowanymi sprzeczność interesów (art. 520 § 2 i 3 k.p.c.), gdyż wynik tych postępowań prowadzi do wyjścia

Ujawnienie przez lustrowanego swojej współpracy z organami bezpieczeństwa państwa nie powoduje automatycznie, że wcześniejsze działania lustrowanego, podejmowane w okresie poprzedzającym owo ujawnienie, tracą automatycznie przymiot tajnej współpracy.

Oceny „potrzeby” wznowienia postępowania na podstawie art. 540 § 3 k.p.k. dokonywać należy zawsze w realiach konkretnej sprawy i wykluczone jest automatyczne stosowanie tego przepisu w każdej sprawie, w której organ międzynarodowy rozstrzygnie o naruszeniu przez Polskę przepisów prawa międzynarodowego, to jednak „potrzeba” wznowienia procesu zachodzi niewątpliwie wówczas, gdy przedmiot rozstrzygnięcia

Art. 443 k.p.k. nie ma zastosowania w przypadku, gdy sąd odwoławczy ponownie rozpoznaje sprawę, na skutek uwzględnienia przez Sąd Najwyższy kasacji wniesionej na korzyść skazanego w warunkach określonych w art. 343 lub art. 387 albo art. 156 Kodeksu karnego skarbowego i uchylenia wyroku sądu drugiej instancji.

Przekazanie kwoty pieniężnej tytułem zadatku, ani jej utrata wskutek niewykonania umowy (art. 394 § 1 k.c.) nie jest zużyciem korzyści w rozumieniu art. 409 k.c.

Wysokość odszkodowania za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia jest określona samodzielnie w art. 1012 § 3 k.p. i zależy od realnie otrzymywanego wynagrodzenia, a nie od wynagrodzenia urlopowego.

Postępowanie zmierzające do realizacji innej gałęzi prawa, aniżeli prawo karne materialne, nie może być uznane za „postępowanie karne” w rozumieniu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. Takim też postępowaniem nie jest i postępowanie w sprawach o wykroczenia. Wcześniejsze zakończenie postępowania innego, niż postępowanie karne, choćby co do tego samego czynu, tej samej osoby, nie wywołuje skutku w postaci powagi