W przypadku niezgodności między zakresem poręczenia określonym w deklaracji wekslowej a wynikającym z treści weksla, poręczyciel w razie wypełnienia przez posiadacza weksla na kwotę wyższą niż objęta poręczeniem może podnieść zarzut, że w deklaracji wekslowej ograniczył swoją odpowiedzialność i upoważnił do uzupełnienia weksla w sposób wskazany w deklaracji (art. 10 Prawa wekslowego). Brak określenia

W przypadku ustawowej zmiany stawki VAT, do zmiany umowy uzasadnionej okolicznościami wyczerpującymi przesłanki określone w art. 144 § 1 ustawy, może dojść jedynie rezultacie złożenia zgodnego oświadczenia woli przez strony umowy. Przepis ten nie przyznaje natomiast wykonawcy roszczenia o zmianę zawartej umowy. Oznacza to, że w wypadku odmowy dokonania zmiany umowy przez zamawiającego, art. 144 § 1

„Korzystność' postanowienia zakładowego prawa pracy, przy uwzględnieniu swoistego bilansu zysków i strat dla pracownika, niekoniecznie musi polegać na przyznaniu dodatkowych lub wyższych świadczeń niż gwarantowane przez przepisy powszechnie obowiązujące. Może też sprowadzać się do powstrzymywania pracodawcy z realizacją jego roszczeń wobec pracownika.

Wykonanie prawa pierwokupu może nastąpić, gdy istnieje zobowiązanie do sprzedaży rzeczy. Taka umowa może zostać rozwiązana, bądź możliwe jest odstąpienie od niej, ale tylko dopóki uprawniony z prawa pierwokupu z niego nie skorzysta. Uprawniony nie musi czekać na ziszczenie się innych, niedotyczących go warunków zawieszających, określonych w warunkowej umowie sprzedaży.

Okoliczność, że sprzedawca samochodu uzyskał jego własność na podstawie art. 169 § 2 k.c. nie pozbawia kupującego możliwości dochodzenia roszczeń z tytułu wady fizycznej, jeżeli z uwagi np. na przerobienie numerów identyfikacyjnych, albo dokumentów pojazdu, lub wmontowanie nieoryginalnych części powstało dla użytkownika ograniczenie w możności dysponowania nim, zgodnie z jego przeznaczeniem. Ograniczeniem

Przepis art. 6471 § 2 k.c. nie uzależnia odpowiedzialności inwestora od przedłożenia mu dokumentacji, jeśli wyraża w sposób czynny zgodę na udział podwykonawcy w realizacji inwestycji. Może on uzyskać wiedzę o umowie pomiędzy wykonawcą a podwykonawcą z dowolnego źródła, zarówno przed jej zawarciem, jak i później.

Przewidziane w art. 3 u.k.w.h. domniemanie jawności materialnej ksiąg wieczystych, zwane także domniemaniem wiarygodności ksiąg wieczystych, ma charakter domniemania wzruszalnego. To oznacza, że może być obalone przez przeprowadzenie dowodu przeciwnego. Obalenie przewidzianego w art. 3 u.k.w.h. domniemania jest możliwe w każdym innym - poza procesem o uzgodnienie stanu prawnego ujawnionego w księdze

Działanie akcjonariusza pracowniczej spółki akcyjnej będącego jednocześnie pracownikiem tej spółki, wspierające dążenia osoby trzeciej do przejęcia kontroli nad spółką, może być uznane za naruszenie wynikającego z art. 100 § 2 pkt 4 k.p. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy i chronienia jego mienia, stanowiąc tym samym uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia mu umowy o pracę (art. 45 § 1 k.p.).

Art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o ochronie informacji niejawnych nie uzasadnia zachowania się Banku polegającego na dalszym przetwarzaniu informacji dotyczących powoda mimo jego wyraźnego w tym względzie sprzeciwu.

Odmowa wykonania przez syndyka umowy zobowiązującej upadłą do świadczenia usług polegających na wybudowaniu budynku, wyodrębnieniu lokalu i przeniesienia go wraz z prawami z nim związanymi na rzecz powódki, traktowana być musi jako odwołanie danego upadłej Spółce zlecenia, a zatem wykonanie go nie jest możliwe. Z uwagi na to, że Spółka nie wykonała przed ogłoszeniem upadłości obowiązku przeniesienia

Dane określone w § 3 rozporządzenia w sprawie recept lekarskich traktowane są jako niezbędne. Oznacza to, że co do zasady brak którejkolwiek z nich nie pozwala traktować takiego formularza, jako dokumentu uprawniającego do uzyskania i wydania leku refundowanego poza przypadkami wyszczególnionymi w § 17, z uwzględnieniem wskazań dotyczącej maksymalnej ilości tego rodzaju leku (§ 19).

Obowiązek ubezpieczenia wspólnika jednoosobowej spółki z o.o. powiązany jest jedynie z posiadaniem przez niego takiego statusu prawnego, a nie z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W dacie zawarcia przez strony umowy regulującej zasady przydziału powodowi nowego lokalu, art. 212 Prawa spółdzielczego nie wykluczał możliwości zawarcia tego rodzaju umowy w trybie spółdzielczej zamiany mieszkań, mimo uchylenia art. 206 Prawa spółdzielczego, który wyłączał możliwość dysponowania więcej niż jednym spółdzielczym lokalem mieszkalnym.

Wartość przedmiotu zaskarżenia (sporu) w sprawie, w której ubezpieczony dochodzi wypłaty prawidłowej wysokości emerytury na bieżąco oraz wypłaty zaległej różnicy za poprzednie lata, wynikającej z nieprawidłowego zastosowania prawa materialnego (waloryzacji), nie może być redukowana tylko do okresu z art. 22 k.p.c. Przepis ten nie ma zastosowania, gdy żądanie dotyczy zaległych świadczeń periodycznych

Skoro po ubezpieczeniu pracowniczym i przed wnioskiem o emeryturę skarżący podlegał ubezpieczeniu nie jako pracownik, lecz jako poseł, to przepis art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy emerytalnej nie miał do niego w ogóle zastosowania. Z art. 2 ust. 2 i 3 ustawy o uposażeniu posłów do Parlamentu Europejskiego nie wynika, iżby okres posłowania jako okres ubezpieczenia społecznego miał być tożsamy z ubezpieczeniem

Artykuł 43 ust. 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) zawiera sankcję nieważności względnej uchwały zarządu spółdzielni mieszkaniowej.

Zawarta przez strony umowa dotyczyła powierniczego przelewu wierzytelności, i Sąd Apelacyjny prawidłowo zakwalifikował ją jako mającą charakter przelewu w celu ściągnięcia wierzytelności od dłużnika (przelew do inkasa), zawierającą zarówno cechy umowy o świadczenie usług, jak i przelewu wierzytelności, do której stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o zleceniu.

Artykuł 49 ust. 1 ustawy o przedsiębiorstwie państwowym nie daje podstaw do zastosowania art. 40 § 2 k.c. w zakresie przejęcia zobowiązań zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego przez Skarb Państwa, a skoro brak jest przepisu szczególnego, na podstawie którego można byłoby uzasadnić takie przejęcie, to obowiązuje reguła wyrażona w art. 40 § 1 k.c., który przewiduje nieponoszenie przez Skarb Państwa

Przepis art. 4 ust. 1 ustawy o IPN w pierwotnym brzmieniu określał na nowo moment rozpoczęcia biegu okresu przedawnienia, ale nie zmieniał długości tych okresów wynikających z norm powszechnego prawa karnego. Zmiana okresów przedawnienia przestępstw uznanych za zbrodnie komunistyczne nie uchyliła skutków przedawnienia, które już nastąpiło. Okres przedawnienia, który już upłynął nie może bowiem odżyć

Strona powodowa w pozwie sformułowała treść oświadczenia, które powinni złożyć pozwani w taki sposób, że obowiązek złożenia tego oświadczenia miał być uzależniony od zapłaty ceny kupna. Tymczasem Sądy obu instancji określiły treść oświadczenia woli pozwanych w taki sposób, który nie uzależnia obowiązku pozwanych od zapłaty ceny przez stronę powodową, co należy zakwalifikować jako wyjście ponad żądanie

Określając zasady rozliczeń z tytułu udostępnienia danych abonentów jawnych na potrzeby Ogólnokrajowego Spisu Abonentów [art. 67 ustawy Prawo telekomunikacyjne] Prezes UKE zobowiązany jest uwzględniać szereg kryteriów, o których mowa w art. 28 Prawa telekomunikacyjnego. Jednakże kryteria te nie mogą uzasadniać nałożenia obowiązku nieodpłatnego udostępniania danych na potrzeby OSA, jeżeli ich wygenerowanie

Obowiązek przyjęcia funkcji patrona przez notariusza wyznaczonego uchwałą właściwej rady izby notarialnej jest obowiązkiem publicznoprawnym.

Prokurator, który zrzekł się stanowiska z powodu powołania do pełnienia funkcji w organach państwowych, ma prawo powrotu na poprzednio zajmowane stanowisko, choćby przyczyna zrzeczenia się stanowiska nie została wskazana bezpośrednio w piśmie zawierającym to oświadczenie (art. 65a ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 ze zm.).

Jednym z zasadniczych jego elementów jest zagadnienie „wdarcia” się do obiektu, który w stosunku do sprawcy ma stanowić mienie „cudze”. Podkreślić trzeba, że tak opisane znamiona przestępstwa z art. 193 k.k. może zrealizować jedynie sprawca, któremu nie przysługuje - na mocy obowiązujących przepisów lub istniejących między stronami relacji bądź umów - prawo dostępu do obiektu będącego formalnie mieniem