Z ustaleń Sądu wynika, że inni użytkownicy działek z reguły zabierali swoje nasadzenia i inne nakłady, a mimo to otrzymywali odszkodowania w wysokości ustalonej w operacie szacunkowym opracowanym na zlecenie pozwanej Spółki. W tej sytuacji argument Sądu, że skoro pozwany częściowo zabrał składniki majątkowe z działki, to tym samym wycena z tego operatu szacunkowego stała się nieaktualna, a zatem powód

Posiadanie majątku, w szczególności nieruchomości, z reguły przemawia przeciwko przyznaniu stronie całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych. Jednakże samo posiadanie majątku w postaci nieruchomości nie determinuje odmowy, gdyż konieczne jest odniesienie się do uzyskiwanych dochodów i czerpanych pożytków.

Na podstawie art. 17 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (jedn. tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) gmina jest obowiązana do zapewnienia dziecku upośledzonemu w stopniu głębokim, spełniającemu obowiązek szkolny przez udział w zajęciach rewalidacyjno wychowawczych, bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do odpowiedniego, wybranego przez rodziców

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pozwany na podstawie art. 299 § 1 k.s.h. może bronić się zarzutem, że objęta tytułem wykonawczym wierzytelność uległa umorzeniu na skutek potrącenia z wierzytelności powoda, dokonanego po powstaniu tego tytułu.

Przepis art. 3 pkt 22 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), w zakresie w jakim odnosi się do kosztów budowy i utrzymania punktów oświetleniowych, należy interpretować z uwzględnieniem realiów gospodarczych, w jakich świadczone są usługi oświetlenia ulicznego.

Obciążenie ograniczonym prawem rzeczowym (służebnością przesyłu) nieruchomości stanowiącej współwłasność stanowi czynność przekraczającą zakres zwykłego zarządu i wymaga zgody, stosownie do art. 199 k.c., wszystkich współwłaścicieli.

Zapłata wynagrodzenia przez inwestora podwykonawcom na podstawie art. 6471 § 5 k.c. stanowiła zaspokojenie cudzego długu. Nie zachodzi zatem wskazana przez skarżąca przeszkoda do zastosowania art. 518 § 1 pkt 1 k.c. w postaci braku przesłanki polegającej na zapłacie cudzego długu.

Okoliczność, że określony grunt w okresie powodzi jest pokryty płynącymi wodami powierzchniowymi, nie powodowałaby nabycia jego własności przez Skarb Państwa. Skoro jednak Skarb Państwa jest bez wątpienia właścicielem działki nr 111, może ona być przedmiotem zasiedzenia, jeżeli znajduje się poza linią brzegu rzeki (art. 15 ust. 1 pr. wod.).

Prawo własności nieruchomości ziemskich, wymienionych w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. Nr 4, poz. 17), przeszło na Skarb Państwa z mocy prawa z dniem wejścia w życie tego dekretu.

Przekształcenie w użytkowanie wieczyste terminowego prawa zabudowy, ustanowionego na podstawie rozporządzenia Rządu Rzeszy z dnia 15 stycznia 1919 r. o prawie zabudowy, wymagało decyzji organu gospodarki mieszkaniowej (§ 8 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 26 stycznia 1962 r. - Dz. U. 1962, Nr 15, poz. 67 - w sprawie zmiany niektórych praw gmin do gruntu na prawo wieczystego użytkowania

W okresie przed 1 lutego 1989 r. państwowe osoby prawne (w tym przedsiębiorstwa państwowe) wykonywały uprawnienia związane z własnością nieruchomości wprawdzie we własnym imieniu, ale na rzecz Skarbu Państwa, będącego jedynym dysponentem własności państwowej. Dlatego skutki prawne związane z posiadaniem w tamtym okresie przez przedsiębiorstwo państwowe nieruchomości, w tym nabycie służebności w drodze

Wykładnia art. 36 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych nakazuje przyjąć, że w zakresie roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej poprzez wydanie przed dniem 27 maja 1990 r. ostatecznej decyzji administracyjnej odpowiada Skarb Państwa i do przejęcia przezeń odpowiedzialności nie ma zastosowania konstrukcja

Sporny grunt jako pokryty wodami powierzchniowymi płynącymi stanowi własność właściciela tych wód, tj. Skarbu Państwa, i nie podlega obrotowi cywilnoprawnemu (art. 14 ust. 1, 2 prawa wodnego).

Wygaśnięcie hipoteki spełniającej kryteria oznaczone w zdaniu pierwszym art. 44 ust. 21 u.s.m. następuje z chwilą ustanowienia w nieruchomości stanowiącej własność spółdzielni odrębnej własności choćby jednego lokalu na rzecz innej osoby niż spółdzielnia. Przepis nie wprowadza żadnego innego wymagania, a treść zdania drugiego omawianego przepisu wprost wyklucza możliwość uzależnienia wygaśnięcia hipoteki

Nienależyte wykonywanie obowiązków procesowych przez adwokata ustanowionego z urzędu nie może stanowić podstawy do wznowienia postępowania, polegającej - w rozumieniu art. 401 pkt 2 k.p.c. - na pozbawieniu strony możności działania.

Przyjęcie jurysdykcji przez sąd państwa członkowskiego Unii Europejskiej (art. 3 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego Dz. U. UE L 00.160.1) ze względu na siedzibę grupy kapitałowej obejmującej spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, której ośrodkiem działalności jest Polska, nie uzasadnia zastosowania art. 26 rozporządzenia, gdy

Orzeczenie sądu zagranicznego narusza podstawowe zasady porządku publicznego w Polsce dopiero wtedy, kiedy jego skutek jest nie do pogodzenia z samą istotą danej instytucji prawnej w naszym kraju, nie zaś jedynie z poszczególnymi przepisami regulującymi w tych państwach tę lub zmierzającą do podobnego celu, zbliżoną instytucję prawną. Tymczasem porównanie zasad postępowania „sauvegarde” wszczętego

Domniemanie zgodności prawa użytkowania wieczystego z rzeczywistym stanem prawnym może być obalone wyłącznie w procesie o uzgodnienie treści księgi wieczystej wszczętym na podstawie art. 10 u.k.w.h. Wyrok wydany w sprawie wniesionej na podstawie art. 189 k.p.c., nie mogąc stanowić podstawy wpisu (wykreślenia) w księdze wieczystej, mógłby stanowić wyłącznie dowód w sprawie o uzgodnienie treści księgi

Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U. UE L z dnia 30 czerwca 2000 r.) za główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika w przypadku spółki, której udziały (akcje) należą do osób reprezentujących kapitał zagraniczny (osób zagranicznych) można uznać inne miejsce, niż statutowa siedziba, jeżeli w miejscu tym funkcjonują

Orzeczenie sądu państwa członkowskiego o wszczęciu postępowania upadłościowego [upadłość transgraniczna] powinno być, po pierwsze, automatycznie uznane przez wszystkie państwa członkowskie, po drugie, orzeczenie, to powinno być uznane bez badania jego prawidłowości, i po trzecie, orzeczenie to wywołuje we wszystkich państwach członkowskich skutki, które wynikają z prawa państwa wszczęcia postępowania

Przesłankę wskazaną w punkcie 1 art. 369 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego, tj. stwierdzenie, że niewypłacalność była następstwem okoliczności wyjątkowych i niezależnych od upadłego, rozumie się wszystkie zdarzenia i stosunki, których powstania dłużnik w normalnym toku rzeczy nie mógł lub nie powinien był brać pod uwagę, a na powstanie których nie miał żadnego wpływu, jak również okoliczności

Od chwili wejścia w życie ustawy z 22 lica 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037) skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczeń innych niż wymienionych w art. 4241 k.p.c. jest niedopuszczalna. Dotyczy to także skarg wniesionych przed dniem wejścia w życie wymienionej ustawy.

Użyty w art. 275 § 2 k.k. zwrot „przewozi za granicę dokument stwierdzający tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe”, oznacza wywóz takiego dokumentu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Nie jest prawidłowe zastosowanie zasady rocznej kumulacji zaległych świadczeń rentowych przy ustaleniu daty początkowej opóźnienia płatności renty. Renta uzupełniająca jest świadczeniem okresowym, płatnym według wyliczenia Sądu drugiej instancji miesięcznie, a zatem początek opóźnienia powinien być liczony od dat uchybienia terminowi płatności poszczególnych rat renty.