Przyjęte w obecnie obowiązującym brzmieniu przepisu art. 5 ustawy związanie odpowiedzialności podmiotów zbiorowych z czynami zabronionymi wyłącznie osób wymienionych w art. 3 pkt 2 i 3 ustawy sprawia, że czyny tego rodzaju popełnione przez osoby wymienione w art. 3 pkt 1 - nie powodują takiej odpowiedzialności. Pominięcie w obecnej treści tej normy przesłanki własnej odpowiedzialności podmiotu zbiorowego

Przy rozpoznaniu odnośnych zarzutów apelacji Sąd Okręgowy naruszył zasady procedowania. Nie konfrontował zarzutów z treścią skarżonego wyroku, lecz rozważał, czy prawa oskarżonego jako dłużnika przy spłacie odszkodowania mogą być chronione w postępowaniu wykonawczym niezależnie od tego, czy prawidłowo zasądzono je w wyroku. W sytuacji, gdy w apelacji skarżący zarzucił obrazę art. 415 § 4 k.p.k. w zw

„Obowiązkiem” w rozumieniu art. 75 § 2 k.k. nie jest rozstrzygnięcie uwzględniające powództwo cywilne, o którym mowa w art. 415 § 1 k.p.k.

Jeśli w umowie zawartej na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy nie przewidziano możliwości jej rozwiązania za wypowiedzeniem, a pracodawca mimo to wypowiedział umowę, pracownik może domagać się odszkodowania z art. 56 k.p. W myśl art. 58 k.p. przysługuje ono w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, ale nie więcej niż za trzy miesiące. Pracownik może dodatkowo dochodzić odszkodowania

Wniosek o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu obejmującemu wierzytelność wobec dłużnika osobistego nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia przeciwko właścicielowi nieruchomości, który - nie będąc dłużnikiem osobistym - ustanowił hipotekę dla zabezpieczenia tej wierzytelności.

Praktyką naruszającą zbiorowe interesy konsumentów określoną w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. Nr 50, poz. 331 ze zm.) jest dalsze stosowanie przez przedsiębiorcę postanowienia o identycznej treści z postanowieniem wpisanym do rejestru w wyniku postępowania z udziałem tego samego przedsiębiorcy, któremu zarzuca się naruszenie zakazu z

Wyrok (…) opiera się na wadliwym poglądzie, iż rzeczy, które po uprzednim nabyciu skazana sprzedawała, zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, co (…) jest konieczne do przypisania sprawcy występku paserstwa. Użyty w przepisach art. 291 - 292 k.k. zwrot „rzecz uzyskana za pomocą czynu zabronionego” nie może być interpretowany szeroko, w sposób prowadzący do przyjęcia, że „uzyskanie rzeczy za

Użyte w art. 439 § 1 pkt. 1 k.p.k. sformułowanie „...w wydaniu orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona...” odnosi się do sytuacji w której członek składu sądu nie mając uprawnień do orzekania wykonuje funkcje sędziowskie, aż do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, które kończy etap wyrokowania - narada nad wyrokiem, głosowanie członków składu orzekającego i ogłoszenie wyroku zredagowanego w formie

1. Do roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej ostateczną decyzją administracyjną wydaną przed dniem 1 września 2004 r., której nieważność lub wydanie z naruszeniem art. 156 § 1 k.p.a. stwierdzono po tym dniu, ma zastosowanie art. 160 § 1, 2, 3 i 6 k.p.a. 2. Jeżeli ostateczna wadliwa decyzja administracyjna została wydana przed dniem wejścia w życie Konstytucji, odszkodowanie przysługujące na podstawie

Stosowanie do art. 379 pkt 2 k.p.c. nieważność postępowania zachodzi m.in. wówczas, gdy strona nie miała zdolności sądowej. Nie budzi wątpliwości, że powód, który miał zdolność sądową w chwili wytoczenia powództwa, wraz ze śmiercią w toku postępowania zdolność tę utracił. Tymczasem zarówno Sąd Okręgowy w S., jak i Sąd Apelacyjny w G. nie wyciągnęły z tej zmiany okoliczności właściwych wniosków.

Wartość darowizny podlega zaliczeniu na substrat zachowku bez względu na to, czy przedmiotem darowizny jest nieruchomość, czy ruchomość, gospodarstwo rolne, czy przedsiębiorstwo. Nie ma znaczenia też cel, w jakim darowizna została dokonana - czy darczyńca chciał w ten sposób uregulować sprawy majątkowe, czy uzyskać uprawnienie do renty bądź emerytury.

Po uprawomocnieniu się wyroku wstępnego podniesienie zarzutu przedawnienia roszczenia jest bezskuteczne.

odmawia podjęcia uchwały.

Sformułowanie zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd pytający w trybie art. 390 § 1 k.p.c. jako pytania otwartego (do uzupełnienia) uzasadnia odmowę udzielenia na nie odpowiedzi.

W sprawie o ustalenie wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, rozpoznawanej przez sąd powszechny, niedopuszczalna jest droga sądowa dla żądania odnoszącego się do współużytkowników, którzy nie zgłosili wniosków o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona i wcześniej nie brali udziału w postępowaniu przed kolegium.

Od dnia 1 maja 2004 r. orzeczenie kończące postępowanie karne w innym państwie Unii Europejskiej (bo tylko te związane są postanowieniami Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen), stoi na przeszkodzie ściganiu karnemu w Polsce za ten sam czyn. Nie ma przy tym znaczenia, czy owo orzeczenie wydane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej zapadło przed datą polskiej akcesji do tejże Unii, czy

Zróżnicowanie wynagrodzenia lekarzy w stosunku do wynagrodzenia lekarzy rezydentów jest uzasadnione sposobem jego finansowania oraz celem umów zawieranych z rezydentami.

Niedopuszczalne jest zawarcie umowy o pracę pod warunkiem zawieszającym nawiązanie stosunku pracy.

Do celów (postępowania karnego) należy uwzględnienie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego (art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k.), w tym naprawienie już w postępowaniu karnym, gdy to możliwe, szkody wyrządzonej przestępstwem. Tym samym jednak, wykluczone jest przysporzenie nienależnej mu korzyści. Naprawienie szkody, o którym mowa w art. 46 § 1 k.k., to w szczególności wyrównanie straty, którą poszkodowany

1. Określenie „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej” przesądza z jednej strony o charakterze tzw. przestępstwa kierunkowego, a jednocześnie jest znamieniem wiążącym się z wartościowaniem ekonomicznym, jak np. mienie. Pojęcie to stanowiące o celu działania sprawcy wypracowano w teorii i praktyce orzeczniczej na gruncie przepisów kodeksu karnego z 1932 r. (art. 264 § 1 k.k.), jako pojęcie szersze od

W sytuacji, (…) gdy na podstawie wyjaśnień oskarżonego nie da się w sposób nie budzący wątpliwości ustalić zamiaru sprawcy, sąd powinien sięgać do najbardziej uchwytnych i widocznych elementów działania sprawcy, to jest okoliczności przedmiotowych.

Brak orzeczenia organu odwoławczego o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, o którym mowa w art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2009 Nr 153 poz. 1227 ze zm.) nie pozbawia ubezpieczonego prawa do odsetek za opóźnienie w wypłacie świadczenia

Przepisy art. 12 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit. f ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. Nr 158, poz. 1121 ze zm.), przyznające pracownikowi prawo do uzyskania z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych należności głównych z tytułu przysługującego mu na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy odszkodowania należnego

Do kręgu osób wskazanych (w art. 3 ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych) pod literami a) i b) nie należą więc te osoby, które w strukturze podmiotu zbiorowego działają w jego imieniu lub w interesie i w ramach własnego uprawnienia lub obowiązku - a więc w odniesieniu do spółek prawa handlowego, co istotne w sprawie - członkowie zarządów. Popełnienie czynu zabronionego przez te osoby nie