Wyznaczenie obrońcy z urzędu przed prawomocnym zakończeniem postępowania, powoduje że jest on uprawniony do sporządzenia i podpisania kasacji, ale nie nakłada na niego takiego obowiązku. Obowiązek działania obrońcy z urzędu kończy się bowiem wraz z prawomocnym zakończeniem postępowania. Gdy wnosi on skargę na prośbę skazanego lub z własnej inicjatywy, nie mając już obowiązku działania, lecz jedynie

Ochronę własności w ramach powództw windykacyjnego i negatoryjnego uzupełniają roszczenia przewidziane art. 224 i art. 225 k.c., nazywane uzupełniającymi, które mają na celu rozliczenie pomiędzy właścicielem a posiadaczem. Natomiast art. 226 k.c. traktuje o roszczeniu posiadacza względem właściciela o zwrot nakładów dokonanych na rzecz, które nazywane są wyrównawczymi. Rodzaj nakładów, które podlegają

Żądanie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Nadzorczej Spółdzielni w sprawie zatwierdzenia zmiany opłat czynszowych i eksploatacyjnych dla lokali użytkowych zmierza do wywołania skutków prawnych w sferze majątkowej członków [...] - przyjąć należy, że ma ono przede wszystkim majątkowy charakter, który może łączyć się również z niemajątkowymi podstawami. Wartość tego prawa majątkowego ma decydujące

Sądu drugiej instancji nie wiążą zgłoszone w apelacji zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego, sąd ten związany jest natomiast zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa procesowego, poza nieważnością postępowania, którą z urzędu bierze pod uwagę w granicach zaskarżenia.

Przy stosowaniu art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c. istotne znaczenie mieć powinno dokonanie oceny celowości, w okolicznościach konkretnej sprawy, oczekiwania na wynik tak postępowania administracyjnego, jak i sądowo-administracyjnego, którego efektem będzie wiążące rozstrzygnięcie kwestii o charakterze administracyjnoprawnym w drodze decyzji administracyjnej.

Utrzymujący się stan bezskuteczności zawieszonej nie pozwala podnieść przeciwko pozwanemu, będącemu w opisanym stosunku prawnym osobą trzecią zarzutu uzyskania korzyści bez podstawy prawnej. Dopiero nieważność umowy, spowodowana odmową jej potwierdzenia, oznaczać będzie upadek podstawy prawnej świadczenia co też świadczenie spełnione w wykonaniu tej umowy uczyni nienależnym. Biorąc zaś pod uwagę, że

W uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji trudno znaleźć wymaganą konsekwencję w zakresie przypisania elementu czasownikowego, tj. podrobienia lub przerobienia, jako znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., w odniesieniu do legitymacji służbowej oraz przepustki. Używa się bowiem w uzasadnieniu wyroku do tych dokumentów zarówno określenia „przerobienie” (…), jak i „podrobienie” (…). Ten brak konsekwencji

1. Nie możliwie jest zaaprobowanie szerokiego pojęcia dobrej wiary [art. 172 k.c.] dla oznaczonej grupy posiadaczy, w tym posiadaczy nieruchomości pozostałych po tzw. późnych przesiedleńcach, a to dla zaspokojenia poczucia sprawiedliwości społecznej, w której dominuje potrzeba ochrony osób korzystających z tych nieruchomości przed roszczeniami późnych przesiedleńców. 2. Pozwolenie na zasiedlenie nieruchomości

Pod rządem kodeksu handlowego każdy wspólnik spółki jawnej odpowiadał za zobowiązania spółki bezterminowo, aż do chwili zaspokojenia wierzycieli i odpowiedzialność ta istnieje także wówczas gdy spółka uległa likwidacji. Dlatego rozwiązanie przez wspólników spółki, a następnie wykreślenie jej z rejestru nie doprowadziło do wygaśnięcia jej zobowiązań, a tym samym (mimo akcesoryjności poręczenia) do wygaśnięcia

Stwierdzenie sądu, iż skazany z racji młodego wieku i braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy zarobkowej, miał możliwość zapłacenia kosztów sądowych, jest niewystarczające do uznania, że „uchyla się” od ich uiszczenia. W określeniu tym mieści się bowiem negatywne nastawienie do wykonania obowiązku, którego pomimo obiektywnej możliwości, skazany nie chce ze złej woli wykonać.

Odmienne oczekiwania co do wysokości odszkodowania nie wypełniają przesłanek zarzutu nadużycia prawa, czy też naruszenia zasad współżycia społecznego. Dążenie do interpretacji zapisów warunków uwzględniających potrzebę ochrony tylko ubezpieczającego nie znajduje usprawiedliwienia, nie tylko z uwagi na jednoznaczność przyjętych postanowień, ale i profesjonalizm w ramach prowadzonej działalności.

Artykuł 646 k.c. samodzielnie określa początek biegu przedawnienia i wiąże go z dniem oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - z dniem, w którym zgodnie z treścią umowy dzieło miało być oddane. Początku biegu przedawnienia roszczeń wynikających z umowy o dzieło nie określają reguły przewidziane w art. 120 k.c. i dla jego ustalenia nie zachodzi potrzeba ani możliwość zastosowanie art. 455

Podstawą wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego są księgi banku i inne dokumenty związane z dokonywaniem czynności bankowych (art. 96 ust. 1 Pr. bank.), a księgi rachunkowe banków i wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzone pieczęcią banku oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające

Odpowiedzialność dłużnika w zakresie kary umownej bez względu na przyczynę niewykonania zobowiązania powinna być w umowie wyraźnie określona, nie ma bowiem podstaw do dorozumienia rozszerzonej odpowiedzialności dłużnika.

Przejście własności nieruchomości ziemskich przeznaczonych na cele reformy rolnej, następowało na rzecz Skarbu Państwa ex lege. W wypadku, gdy mienie zostało przejęte z naruszeniem ówcześnie obowiązującego prawa może wchodzić w rachubę przede wszystkim żądanie przywrócenia własności lub żądanie odszkodowania. W razie, gdy mienie zostało przejęte zgodnie z obowiązującym wtedy prawem podstawą regulacji

Zbiór rzeczy jako przedmiot zastawu powinien być oznaczony, jednakże nie można stawiać wymagań przekreślających intencje ustawodawcy. Artykuł 7 ust. 2 pkt 3 ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów pozwala obciążyć zastawem zbiór o zmiennym składzie. Funkcją ekonomiczną zastawu na takim zbiorze jest umożliwienie zastawcy prowadzenia działalności gospodarczej pomimo obciążenia. W przypadku

Przesłanką umorzenia postępowania [art. 182 § 1 k.p.c.] jest tylko niezgłoszenie wniosku o podjęcie postępowania we wskazanym terminie; a contrario - jeżeli wniosek został zgłoszony, nawet nieskutecznie, to brak jest podstaw do umorzenia postępowania.

Wykazanie istnienia stosunku pracy jako podstawy pełnomocnictwa procesowego (art. 87 § 2 k.p.c.) może nastąpić przez złożenie tej treści oświadczenia strony, potwierdzonego przez pełnomocnika o pozostawaniu w stosunku pracy i wciągniętego do protokołu posiedzenia (art. 89 § 2 k.p.c.).

Wykazanie istnienia stosunku pracy jako podstawy pełnomocnictwa procesowego (art. 87 § 2 k.p.c.) może nastąpić przez złożenie tej treści oświadczenia strony, potwierdzonego przez pełnomocnika o pozostawaniu w stosunku pracy i wciągniętego do protokołu posiedzenia (art. 89 § 2 k.p.c.).

Sąd Apelacyjny ustalając początkową datę płatności odsetek od szkody wyrządzonej przestępstwem polegającym na bezprawnym zmuszeniu powoda do przekazania pieniędzy zgodnie z ogólną zasadą wynikająca z art. 481 § 1 k.c w zw. z art. 455 k.c. [tzn. od daty wezwania pozwanego do zapłaty, nie od daty wyrządzenia szkody] działał w granicach władzy sędziowskiej, więc nie można mówić o niezgodności zaskarżonego

Zgoda inwestora, wyrażona w sposób dorozumiany czynny, na zawarcie umowy wykonawcy z podwykonawcą, jest skuteczna, gdy dotyczy konkretnej umowy, której istotne postanowienia, decydujące o zakresie solidarnej odpowiedzialności inwestora z wykonawcą za wypłatę wynagrodzenia podwykonawcy są znane inwestorowi, albo z którymi miał możliwość zapoznania się. Inwestor nie musi znać treści całej umowy lub jej

Dorozumiana zgoda inwestora na zawarcie umowy wykonawcy z podwykonawcą (art. 6471 § 2 zdanie 1 k.c.), wyrażona w sposób czynny, jest skuteczna, gdy dotyczy umowy, której istotne postanowienia, decydujące o zakresie solidarnej odpowiedzialności inwestora z wykonawcą za wypłatę wynagrodzenia podwykonawcy są znane inwestorowi, albo z którymi miał możliwość zapoznania się.

Przewidziany w art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst pierwotny: Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.) obowiązek przekazywania przez komornika na rzecz Skarbu Państwa 20% opłaty egzekucyjnej ściągniętej od dłużnika ustał w sprawach egzekucyjnych wszczętych od dnia 13 listopada 2004 r.

Przewidziany w art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst pierwotny: Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.) obowiązek przekazywania przez komornika na rzecz Skarbu Państwa 20% opłaty egzekucyjnej ściągniętej od dłużnika ustał w sprawach egzekucyjnych wszczętych od dnia 13 listopada 2004 r.