Przy dokonywaniu czynności poświadczenia własnoręczności podpisu na dokumencie notariusz nie ma obowiązku badania zgodności z prawem treści tego dokumentu.

W sprawie o rozgraniczenie nieruchomości sąd drugiej instancji nie jest związany wskazanym w apelacji zakresem zaskarżenia, obejmującym tylko fragment granicy, która była przedmiotem rozgraniczenia.

Praktyka polegająca na finansowaniu przez osoby fizyczne zakupów na rzecz partii politycznej lub regulowaniu jej długów pieniężnych, także w drobnych sprawach związanych ze zwykłą działalnością partii politycznej, nie stanowi usług świadczonych nieodpłatnie na rzecz partii (wartości niepieniężnych) nawet, gdy później zwraca ona tym osobom wydatkowane kwoty pieniężne.

Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie jest wyłączony - na mocy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. - od rozpoznania sprawy w jej głównym nurcie, tj. od rozpoznania istoty oskarżenia.

Sąd odwoławczy, który zmieniając zaskarżone orzeczenie, odmiennie rozstrzyga co do istoty, obowiązany jest poddać, mieszczącej się w granicach art. 7 k.p.k., ocenie wszystkie istotne dowody i wskazać, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., dlaczego w szczególności nie uznał dowodów przeciwnych, zwłaszcza gdy ich wymowa jest jednoznacznie niekorzystna dla oskarżonego. Oceny osadzonej

Stwierdzenie w ramach kontroli kasacyjnej w dającej się wyodrębnić części wyroku skazującego wydanego w trybie art. 387 k.p.k. obrazy prawa materialnego, wywołuje co do zasady potrzebę uchylenia tego wyroku w całości.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia 16 czerwca 2010 r., wbrew wyrażonej w art. 14 § 1 k.k. zasadzie skargowości, przypisano Jarosławowi B. czyn, który nie był objęty oskarżeniem. W tej sytuacji Sąd Najwyższy był zobligowany do uchylenia zaskarżonego wyroku i to niezależnie od wpływu przedmiotowego uchybienia na jego treść. Uchylając wspomniany wyrok, Sąd Najwyższy był zobligowany, na podstawie art

Fakt, iż pokrzywdzony spotkawszy K. P. już po zbadaniu go przez lekarza i po złożeniu zeznań, w których mówił o wykręcaniu mu ręki i wyrywaniu torebki z pieniędzmi, mógł być zdenerwowany zaistniałą sytuacją i dostrzegał możliwość odpowiedzialności karnej oskarżonych, ale nie uprawnia to wywodu, że mógł on dążyć do pomówienia ich, w założeniu nieprawdziwego, o popełnienie przestępstwa i szukał pretekstu

Współsprawcą czynu zabronionego z art. 280 § 2 k.k. jest również ten, kto bierze udział w porozumieniu, w ramach którego podjęta zostaje decyzja o dokonaniu napadu rabunkowego na konkretną osobę przy posłużeniu się niebezpiecznymi przedmiotami, a następnie zgodnie z podziałem ról zbiera istotne z punktu widzenia wykonania powziętego zamiaru informacje o zachowaniu pokrzywdzonego i przekazuje je pozostałym

Przepis art. 67 § 3 k.k. pozwala w wypadku warunkowego umorzenia postępowania na orzeczenie obowiązku świadczenia pieniężnego z art. 39 pkt 7 k.p.k. Świadczenie takie zgodnie z art. 49 § 1 k.k. może być orzeczone na rzecz instytucji, stowarzyszenia, fundacji lub organizacji społecznej, wpisanej do wykazu prowadzonego przez Ministra Sprawiedliwości. Podstawowym zadaniem lub celem statutowym jednego

Działanie (było podjęte) w wyniku szczególnej sytuacji motywacyjnej, będące wyrazem uzasadnionego sprzeciwu wobec gwałcenia konstytucyjnych wolności. Skoro zaś było ono jednocześnie reakcją na brutalność sił milicyjnych, to obie te okoliczności eliminowały także winę oskarżonej, a brak winy z kolei w ogóle uniemożliwiał przypisanie jej przestępstwa, a mimo to doszło do skazania oskarżonej.

Wyznaczenie do składu ponownie rozpoznającego sprawę w pierwszej instancji sędziego, który wcześniej (jako Przewodniczący Wydziału XVIII Karnego) wydał zarządzenia o odmowie przyjęcia apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie stanowiło obrazy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. i art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 42 § 1 k.p.k. Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie

Zachowanie się Bronisława P. [wydarzenia zielonogórskie 1960 r.] było wynikiem szczególnej motywacji, a mianowicie reakcją na brutalne działania milicji i wyrazem uzasadnionego sprzeciwu społecznego wobec gwałcenia przez ówczesne władze konstytucyjnych wolności. W tej sytuacji niezasadne było przypisanie oskarżonemu winy i uznanie jego zachowania za przestępstwo.

W toku postępowania odwoławczego skazany korzystał z obrońcy wyznaczonego z urzędu. Obowiązki takiego obrońcy wygasają z chwilą uprawomocnienia się postępowania, w którym został ustanowiony (art. 84 § 2 k.p.k.). Zatem z chwilą ogłoszenia wyroku Sądu odwoławczego obrońca z urzędu nie był zobowiązany do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu i na rzecz oskarżonego. Termin do złożenia wniosku

Przepisy obligują prezesa sądu, do którego wniesiono kasację, do odmowy jej przyjęcia (art. 530 § 2 k.p.k.), jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa m.in. w art. 429 § 1 k.p.k. (np. wniesienie środka odwoławczego przez osobę nieuprawnioną), a także przewidują zaskarżalność tego rodzaju decyzji procesowej do Sądu Najwyższego (art. 530 § 3 k.p.k.).

Jeżeli zawiadomienia [o niezgodności towaru z umową] dokonała osoba nie mająca upoważnienia, do powstałej sytuacji, ze względu na jej podobieństwo do działania przez rzekomego pełnomocnika, można analogicznie odnieść regulację dotyczącą skutków dokonania jednostronnej czynności prawnej bez pełnomocnictwa - art. 104 k.c. w zw. z art. 103 § 1 i 2 k.c.

Rozporządzenie, wydane na podstawie upoważnienia ustawowego z art. 15 ust. 4 Prawa łowieckiego, które określa jedynie wysokość zryczałtowanego ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, nie stwarza formalnej podstawy do orzekania w przedmiocie odszkodowania w procesie karnym, tę bowiem stanowić mogą wyłącznie przepisy prawa karnego materialnego, zaś art. 15 Prawa łowieckiego, jak i oparte na nim

Publikacja prywatnej korespondencji bez zgody jej autora, a już szczególnie gdy dotyczy takiej sfery życia prywatnego jak zdrowie, jest bezprawna.

Ewentualne uchybienie procesowe Sądu Okręgowego poprzez bezzasadne dopuszczenie dowodu, który uległ sprekludowaniu, przybrało postać postanowienia dowodowego. W takim przypadku obowiązkiem pozwanego było zgłoszenie do protokołu, zgodnie z art. 162 k.p.c., zastrzeżenia o uchybieniu przez Sąd Okręgowy przepisom postępowania, pod rygorem utraty prawa powoływania się w dalszym postępowaniu na to uchybienie

Mylne oznaczenie wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku, polegające na błędnym oznaczeniu sygnatury sprawy, które spowodowało niebudzące zastrzeżeń włączenie tego pisma do innej sprawy, nie może być rozpatrywane jako wada nie stanowiąca przeszkody do nadania mu biegu i rozpoznania w trybie właściwym (art. 130 § 1 zdanie drugie k.p.c.).

Art. 445 § 1 k.c. umożliwia ustalenie zadośćuczynienia bez potrzeby sięgania do art. 322 k.p.c. Przydane Sądowi w tym przepisie uprawnienie do przyznania „odpowiedniej sumy” tytułem zadośćuczynienia za krzywdy, które z natury rzeczy nie mogą być ściśle oszacowane, zawiera w sobie ten sam zakres swobody, który wprowadza art. 322 k.p.c.

Żeby skutecznie dochodzić odszkodowania za zarażenie wirusem żółtaczki typu C, należy wskazać placówkę służby zdrowia i personel za to odpowiedzialny. Ciężar udowodnienia spoczywa na powodzie.

Ustanowionego w art. 526 § 2 k.p.k. przymusu sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata będącego pełnomocnikiem strony nie spełnia ani podpisanie przez adwokata skargi sporządzonej przez stronę, ani też wyrażona w odrębnym piśmie akceptacja takiej skargi. Wystąpienie okoliczności uprawniających do skutecznego ubiegania się o udzielanie pomocy prawnej z urzędu, powoduje, że sprawa poddana musi

Zgodnie z art. 383 k.p.c. przedmiotem rozpoznania przez sąd drugiej instancji może być tylko to, co było przedmiotem rozpoznania sądu pierwszej instancji, a to oznacza, iż zmiana powództwa z roszczenia o przywrócenie do pracy na roszczenie o odszkodowanie jest możliwa tylko do czasu zamknięcia rozprawy przed sądem pierwszej instancji.