Orzeczenia
Publikacja prywatnej korespondencji bez zgody jej autora, a już szczególnie gdy dotyczy takiej sfery życia prywatnego jak zdrowie, jest bezprawna.
Ewentualne uchybienie procesowe Sądu Okręgowego poprzez bezzasadne dopuszczenie dowodu, który uległ sprekludowaniu, przybrało postać postanowienia dowodowego. W takim przypadku obowiązkiem pozwanego było zgłoszenie do protokołu, zgodnie z art. 162 k.p.c., zastrzeżenia o uchybieniu przez Sąd Okręgowy przepisom postępowania, pod rygorem utraty prawa powoływania się w dalszym postępowaniu na to uchybienie
Mylne oznaczenie wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku, polegające na błędnym oznaczeniu sygnatury sprawy, które spowodowało niebudzące zastrzeżeń włączenie tego pisma do innej sprawy, nie może być rozpatrywane jako wada nie stanowiąca przeszkody do nadania mu biegu i rozpoznania w trybie właściwym (art. 130 § 1 zdanie drugie k.p.c.).
Rozporządzenie, wydane na podstawie upoważnienia ustawowego z art. 15 ust. 4 Prawa łowieckiego, które określa jedynie wysokość zryczałtowanego ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, nie stwarza formalnej podstawy do orzekania w przedmiocie odszkodowania w procesie karnym, tę bowiem stanowić mogą wyłącznie przepisy prawa karnego materialnego, zaś art. 15 Prawa łowieckiego, jak i oparte na nim
Przepisy obligują prezesa sądu, do którego wniesiono kasację, do odmowy jej przyjęcia (art. 530 § 2 k.p.k.), jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa m.in. w art. 429 § 1 k.p.k. (np. wniesienie środka odwoławczego przez osobę nieuprawnioną), a także przewidują zaskarżalność tego rodzaju decyzji procesowej do Sądu Najwyższego (art. 530 § 3 k.p.k.).
Jeżeli zawiadomienia [o niezgodności towaru z umową] dokonała osoba nie mająca upoważnienia, do powstałej sytuacji, ze względu na jej podobieństwo do działania przez rzekomego pełnomocnika, można analogicznie odnieść regulację dotyczącą skutków dokonania jednostronnej czynności prawnej bez pełnomocnictwa - art. 104 k.c. w zw. z art. 103 § 1 i 2 k.c.
Art. 445 § 1 k.c. umożliwia ustalenie zadośćuczynienia bez potrzeby sięgania do art. 322 k.p.c. Przydane Sądowi w tym przepisie uprawnienie do przyznania „odpowiedniej sumy” tytułem zadośćuczynienia za krzywdy, które z natury rzeczy nie mogą być ściśle oszacowane, zawiera w sobie ten sam zakres swobody, który wprowadza art. 322 k.p.c.
Żeby skutecznie dochodzić odszkodowania za zarażenie wirusem żółtaczki typu C, należy wskazać placówkę służby zdrowia i personel za to odpowiedzialny. Ciężar udowodnienia spoczywa na powodzie.
Ustanowionego w art. 526 § 2 k.p.k. przymusu sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata będącego pełnomocnikiem strony nie spełnia ani podpisanie przez adwokata skargi sporządzonej przez stronę, ani też wyrażona w odrębnym piśmie akceptacja takiej skargi. Wystąpienie okoliczności uprawniających do skutecznego ubiegania się o udzielanie pomocy prawnej z urzędu, powoduje, że sprawa poddana musi
Zgodnie z art. 383 k.p.c. przedmiotem rozpoznania przez sąd drugiej instancji może być tylko to, co było przedmiotem rozpoznania sądu pierwszej instancji, a to oznacza, iż zmiana powództwa z roszczenia o przywrócenie do pracy na roszczenie o odszkodowanie jest możliwa tylko do czasu zamknięcia rozprawy przed sądem pierwszej instancji.
Powód powołuje się bowiem na wytoczenie najpierw powództwa sondażowego o część nabytej wierzytelności, przyznając tym samym, że przynajmniej w czasie, kiedy wystąpił roszczeniem częściowym miał świadomość, że roszczenie jest wątpliwe i konieczne jest jego dochodzenie na drodze sądowej. Takie zachowanie było gospodarczo racjonalne, jednak w sposób oczywisty odsuwało w przyszłość i poddawało działaniu
Naruszenie przez pracodawcę przepisów o wygaśnięciu stosunku pracy, o którym stanowi art. 67 k.p., polega na odmowie dalszego zatrudniania pracownika, będącej skutkiem wadliwego uznania, że wystąpiło zdarzenie powodujące ustanie tego stosunku. Taka odmowa powoduje wygaśnięcie stosunku pracy a pracownikowi przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy lub o odszkodowanie. W takim przypadku początkiem
W wypadku wniesienia apelacji na korzyść oskarżonego sąd odwoławczy nie jest związany granicami podniesionych w niej zarzutów, co oznacza, że w granicach zaskarżenia powinien skontrolować wyrok pod kątem wszystkich przyczyn odwoławczych określonych w art. 438 k.p.k. W konsekwencji, po upływie terminu do złożenia apelacji, można podnosić dodatkowe zarzuty odwoławcze w granicach zaskarżenia lub wskazywać
Zmiana trybu postępowania z uproszczonego na zwyczajny wymaga obecności oskarżonego na rozprawie chyba że, po złożeniu wyjaśnień już w trybie zwyczajnym, oskarżony, zawiadomiony o nowym terminie rozprawy, nie stawił się na nią bez usprawiedliwienia (art. 376 § 2 k.p.k.). Stwierdzenie, że „oskarżony złożył już wyjaśnienia” w rozumieniu powołanego przepisu oznacza, iż miało to miejsce w toku rozprawy
Dla określenia, czy praca była wykonywana przez ubezpieczonego w warunkach szczególnych podstawowe znaczenia mają wykazy zawarte w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm). Oparcie się w tym zakresie jedynie na zarządzeniu resortowym było
1. Nawet w razie stosowania zadaniowego czasu pracy pracodawca powinien wykazać, że powierzał pracownikowi zadania możliwe do wykonania w czasie pracy wynikającym z norm określonych w art. 129 k.p. 2. Pełnienie funkcji kierowniczych nie upoważnia pracodawcy do stosowania takich rozwiązań organizacyjnych, które w samym założeniu rodzą konieczność stałego wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych.
Wspólnicy odwołujący się od decyzji organu rentowego ustalającej ich odpowiedzialność jako wspólników spółki cywilnej za zaległości składkowe spółki nie są ubezpieczonymi, o których mowa w art. 47710 § 2 k.p.c. W postępowaniu sądowym jest on oczywiście stroną lecz nie jako ubezpieczony, ale: „osoba, której praw i obowiązków dotyczy zaskarżona decyzja” (por. art. 47711 § 1 k.p.c.).
Przepis art. 56 ust. 1 ustawy lustracyjnej z 2006 r. zobowiązuje do złożenia nowego oświadczenia lustracyjnego wszystkie osoby zajmujące w dniu wejścia w życie tej ustawy stanowiska podlegające lustracji (art. 4), a więc także te, które podlegały lustracji na podstawie ustawy z 1997 r. i złożyły przewidziane w niej oświadczenie lustracyjne. Skoro do złożenia nowego oświadczenia lustracyjnego, określonego
Emerytura jest indywidualnym świadczeniem, zależnym od wskazanych składowych, co oznacza, że ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia musi być zindywidualizowane i konkretne, a nie przedstawiane na podstawie świadczeń innych ubezpieczonych.
W świetle obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. art. 12 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wyłączeniu z obowiązkowego ubezpieczenia wypadkowego podlegali tylko ci zleceniobiorcy, którzy wykonywali pracę poza siedzibą zleceniodawcy i jednocześnie poza - mającym swój substrat materialny - miejscem prowadzenia przez niego działalności, rozumianym jako wyznaczone im miejsce rzeczywistego
Roszczenie niebędące przedmiotem decyzji organu rentowego oraz rozpoznania sądu nie może podlegać uwzględnieniu przy ocenie dopuszczalności skargi kasacyjnej ani stanowić podstawy określenia wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną.
Zgodnie z treścią art. 403 § 2 in principio k.p.c., można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, jednakże nie jakiegokolwiek, ale jedynie takiego, który dotyczący tego samego stosunku prawnego. O tożsamości stosunku prawnego można mówić w sytuacji, gdy wyrok jest tożsamy zarówno od strony przedmiotowej, jak i podmiotowej, czyli dotyczy tych samych osób oraz
Skutkiem zatarcia skazania (…) za niebyłe uważa się nie tylko skazanie, lecz również samo popełnienie przestępstwa. Oznacza to wprowadzenie fikcji prawnej, że do popełnienia przestępstwa w ogóle nie doszło. W aspekcie pozytywnym od chwili zatarcia skazania prawdziwe - z punktu widzenia porządku prawnego - jest zatem stwierdzenie, że danego przestępstwa nie popełniono. Powyższe implikuje oczywistą konstatację
Określenie „ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków” w art. 55 § 11 k.p. oznacza naruszenie przez pracodawcę (osobę, za którą pracodawca ponosi odpowiedzialność) z winy umyślnej lub wskutek rażącego niedbalstwa obowiązków wobec pracownika, stwarzające realne zagrożenie istotnych interesów pracownika lub powodujące uszczerbek w tej sferze. W okolicznościach sprawy 4 dniowe opóźnienie w zapłacie wynagrodzenia