Sąd Najwyższy w trybie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie rozpoznaje ponownie sprawy, lecz ocenia, czy objęte skargą orzeczenie jest niezgodne z przepisami, których naruszenie stanowi podstawę skargi (art. 42410 k.p.c.).

Umowa przenosząca własność w celu wykonania zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości (art. 158 k.c.), zawarta w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza zawieszonego w czynnościach zawodowych (art. 68 § 1 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie, jedn. tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158), jest nieważna.

Pod rządem art. 4421 § 3 k.c. powód dochodzący naprawienia szkody na osobie może mieć interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości.

Skarga kasacyjna sporządzona w imieniu strony przez radcę prawnego, lecz podpisana przez stronę i wysłana przez nią do Sądu Najwyższego z załączonym pełnomocnictwem dla radcy prawnego, podlega uzupełnieniu przez wezwanie pełnomocnika do jej podpisania.

Przewidziany w art. 4799 § 1 zdanie drugie k.p.c. obowiązek dołączenia do pisma procesowego wniesionego do sądu dowodu doręczenia drugiej stronie odpisu tego pisma albo dowodu wysłania go przesyłką poleconą dotyczy także pisma z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji.

W razie wniesienia za pośrednictwem Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych do sądu okręgowego skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej, skarżący nie przesyła jej odpisu wykonawcy, który zgłosił przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie przeciwnika skargi.

1) Niezgodność orzeczeń, o której jest mowa w art. 27 ust. 3 Konwencji o jurysdykcji i wykonaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych sporządzonej w Lugano dnia 16 września 1988 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 10, poz. 132) może dotyczyć zarówno orzeczeń mających za przedmiot to samo roszczenie jak i inne roszczenia, jednak związane tą samą kwestią wspólną. 2) Odmowa uznania stwierdzenia (stwierdzenia

Z treści dyspozycji przepisu art. 289 § 1 k.k. (…) wynika, że strona przedmiotowa zdefiniowanego w nim przestępstwa polega na zaborze. Oznacza on bezprawne wyjęcie rzeczy z władztwa dotychczasowego posiadacza, wbrew jego woli. Stąd też aby można było mówić o zaborze, ta rzecz (w przypadku tego rodzaju występku - pojazd mechaniczny) musi być we władaniu innej osoby. Dobrem chronionym tym występkiem

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 2007 r., P 10/07 (Dz.U. Nr 67, poz. 411), stwierdzający niezgodność z Konstytucją art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) wywołuje skutki na przyszłość.

Przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 10 września 2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz.U. Nr 155, poz. 1288 ze zm.) wiążą kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska nauczyciela

1. Utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem. Ponadto - aby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy - nadużycie zaufania musi wiązać się z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie ocenione jako naganne, choćby nawet nie można było pracownikowi przypisać

Decyzja Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku, gdy z powodu choroby lub utraty sił został uznany przez lekarza orzecznika ZUS za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków prokuratora, powinna co do zasady określać przejście w stan spoczynku z datą jej doręczenia zainteresowanemu. Wyjątkowo przeniesienie prokuratora w stan spoczynku może nastąpić wstecznie, z datą umożliwiającą

Ustalenia faktyczne jednoznacznie wskazują na to, iż oskarżony wykroczył poza ramy zdefiniowanego w art. 16 § 1 k.k. przygotowania i przystąpił do realizacji działań „bezpośrednio zmierzających” do dokonania czynu zabronionego określonego w art. 200 § 1 k.k. Zygmunt J. wykorzystując bowiem nieobecność dorosłego opiekuna wszedł do pokoju dzieci, obudził 11-letnią M. M. „położył rękę na jej kolanie i

Sąd (…) poprzestał na wynikach badań i opracowanej na ich podstawie opinii zespołu diagnostycznego w D., która (…) została sporządzona nie w celu ustalenia poczytalności sprawcy czynu w chwili jego popełnienia, lecz dla określenia jego stopnia demoralizacji, a w konsekwencji orzeczenia środka przewidzianego w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. Opinia Zespołu Diagnostycznego (…), w wydaniu

Fakty i okoliczności nie należące do istoty czynu, a więc obojętne z punktu widzenia kwalifikacji prawnej, nie muszą być ujmowane w obręb opisu czynu, nawet jeśli mają znaczenie dla zastosowania wobec oskarżonego takich czy innych instytucji prawa materialnego.

1. Sądy obu instancji (…), zgodnie z regułą intemporalną wyrażoną w art. 4 § 1 k.k. z 1997 r. stanowiącą, iż należy stosować ustawę obowiązującą w czasie orzekania (nową), chyba że jej zastosowanie prowadzi do pogorszenia sytuacji sprawcy, powinny były przed, dokonaniem oceny prawnej czynów, rozważyć w pierwszej kolejności które unormowania in concreto są względniejsze dla oskarżonej w odniesieniu

1. Możliwość podjęcia innego rozstrzygnięcia co do istoty istnieje tylko wtedy, gdy przeprowadzone dowody mają jednoznaczną wymowę, a ocena ich przez sąd a quo jest rażąco wadliwa, zwłaszcza, gdy obarczona jest błędami logicznymi w rozumowaniu. 2. Art. 558 k.p.k. stanowi, że w sytuacjach nie unormowanych w rozdziale 58 k.p.k. stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Jest oczywiste, że wnioskodawca

O rażącej niesprawiedliwości orzeczenia sądu odwoławczego, wynikającej z utrzymania w mocy orzeczenia sądu pierwszej instancji, można w szczególności mówić wówczas, gdy sąd odwoławczy pominął lub nie zauważył, takich uchybień popełnionych przez sąd pierwszej instancji, niewątpliwych i bezspornych, które w sposób znaczący mogą stanowić o naruszeniu przez orzeczenie sądu zasady prawdy materialnej i sprawiedliwej

Adwokat zawieszony w prawie wykonywania zawodu nie może być pełnomocnikiem procesowym (art. 87 § 1 k.p.c.).

Sprawa, w której organ rentowy przyznał emeryturę a ubezpieczony kwestionuje jedynie jej wysokość, nie jest sprawą o przyznanie emerytury w rozumieniu art. 3982 § 1 zdanie drugie k.p.c.

1. Przyczyna uchybienia terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej przez pełnomocnika ustanowionego przez sąd ustaje w czasie, w którym ma on możliwość jej wniesienia, nie później jednak niż z upływem dwóch miesięcy od dnia zawiadomienia go o ustanowieniu pełnomocnikiem. 2. Odmawia podjęcia uchwały w pozostałym zakresie.

Oznaczenie w bankowym tytule egzekucyjnym stopy odsetek za opóźnienie poprzez posłużenie się formułą 'czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego' nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 96 ust 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. -Prawo bankowe (t.j.: Dz.U. z 2002 r., Nr 72 poz. 665 ze zm.).