Choć unormowanie art. 178 § 2 k.k.w. nie określa stanowczego obowiązku wysłuchania skazanego przed wydaniem postanowienia o zarządzeniu wykonania kary, to odstąpienie od tej powinności winno być traktowane przez sąd wyjątkowo i sprowadzać się w zasadzie tylko do takich sytuacji, gdy wypełnienie tej powinności nie jest możliwe w konkretnej sytuacji, zwłaszcza wówczas, gdy sam skazany swoim zachowaniem

Skoro strona nie ma prawa do złożenia własnego wniosku o wznowienie z przyczyn określonych w art. 542 § 3 k.p.k., to nie przysługuje jej również żądanie, w drodze środka odwoławczego, kontroli negatywnego stanowiska sądu.

Skoro zaś przepis art. 53 k.k., wskazany przez obrońcę, nie ma charakteru normy stanowczej, a dyrektywy w nim zawarte należą do swobodnej sfery sędziowskiego uznania, to zakwestionowanie przyjętej na ich podstawie oceny sądu nie jest możliwe w ramach zarzutu obrazy prawa materialnego, lecz wyłącznie w ramach zarzutu rażącej niewspółmierności kary.

Rozstrzygnięcie przedstawionego zagadnienia prawnego, którego konsekwencją mogło być ustalenie, że prawo własności czasowej nie podlegało przyznaniu, oznaczałoby nie tylko rozstrzygnięcie przez sąd kwestii, do rozstrzygnięcia której wyłącznie powołany został organ administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym (art. 7 dekretu z 1945 r.) ale i że dozwolone jest samodzielne wykreowanie przez

Dopuszczalne jest cofnięcie przez pozwanego zarzutu zapisu na sąd polubowny w toku postępowania zażaleniowego wywołanego zaskarżeniem postanowienia sądu pierwszej instancji rozstrzygającego o zasadności tego zarzutu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych jako wierzyciel należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i innych świadczeń, dla których droga egzekucji sądowej jest dopuszczalna, zgłaszając uczestnictwo w podziale sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości (art. 1036 k.p.c.) spełnia wymaganie polegające na złożeniu tytułu wykonawczego tylko wtedy, gdy administracyjny tytuł wykonawczy jest zaopatrzony

Jeżeli decyzja o podziale nieruchomości zawiera warunek, że przy zbywaniu wydzielonych działek zostaną ustanowione służebności drogowe zapewniające dostęp do drogi publicznej lub nastąpi sprzedaż udziałów w prawie do działki stanowiącej drogę wewnętrzną, umowa przeniesienia własności wydzielonej działki zawarta bez spełnienia tego warunku jest nieważna (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 99 i art. 93

Sąd rejestrowy dokonuje wpisu do rejestru dłużników niewypłacalnych zgodnie z treścią prawomocnego orzeczenia sądowego będącego podstawą wpisu, także wtedy, gdy treść tego orzeczenia - ze względu na nieobjęcie nim wszystkich zakazów przewidzianych w art. 55 pkt 4 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 ze zm.) w zw. z art. 373 ust. 3 ustawy

1. Sąd rejestrowy nie może z urzędu wykreślić wpisu w wyniku samodzielnej oceny istnienia lub ważności uchwały organu spółdzielni stanowiącej podstawę dokonania tego wpisu (art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, jedn. tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 ze zm.). 2. Członek zarządu spółdzielni, wykreślony przez sąd rejestrowy z rejestru na podstawie art.

Z natury wyroku łącznego wynika, iż orzeczona nim kara łączna nie może wywołać dla skazanego skutków mniej korzystnych niż te, które wynikają dlań z wykonania poszczególnych kar orzeczonych w jednostkowych wyrokach. Wyrok łączny nie może służyć naprawianiu zaniechań organów postępowania w zakresie łącznego oskarżenia lub rozpoznania sprawy o wszystkie czyny pozostające w zbiegu realnym. Możliwość orzeczenia

Przy wykładni aktów prawnych dotyczących regulacji o charakterze specjalistycznym powinna ona ustąpić, tam gdzie to jest uzasadnione, dyrektywie języka specjalnego, właściwego dla przedmiotu tej regulacji. Inwestor, pozostając uczestnikiem procesu budowlanego także w fazie wykonywania robót budowlanych, należy do kręgu podmiotów przestępstwa określonego w art. 90 pr. bud., jeśli powierzył ich wykonywanie

Orzeczenie surowsze - w rozumieniu art. 443 k.p.k. - to każde takie orzeczenie, które zawiera rozstrzygnięcia mniej korzystne, z punktu widzenia oskarżonego, w porównaniu z orzeczeniem uchylonym. Przy porównaniu z kolejnym rozstrzygnięciem, należy brać pod uwagę nie tylko orzeczoną karę i zastosowane środki karne, ale również ustalenia faktyczne, kwalifikację prawną czynu, a także wszystkie możliwe

Zaniedbanie zasięgnięcia tak elementarnej informacji, jak ta, czy uwzględniono wniosek oskarżonego o odroczenie rozprawy, czy też sprawę rozpoznano, wyklucza więc uznanie, że doszło do zaistnienia niezależnej od niego przyczyny, która uniemożliwiła mu dopełnienie czynności procesowej w przewidzianym prawem terminie.

Problem realizacji (art. 42 ust. 2 Konstytucji RP), a więc zapewnienia we wszystkich stadiach procesu prawa do obrony zarówno w sensie materialnym jak i formalnym, pozostaje bez związku z rozważaną kwestią przedmiotowych ograniczeń wnoszenia skarg kasacyjnych. Prawo do obrony - samo w sobie - nie generuje bowiem prawa do zaskarżenia orzeczenia. Standard konstytucyjny przewiduje jedynie prawo zaskarżania

Skoro (…) zarządzenie o uznaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji za bezskuteczny blokuje możliwość wniesienia kasacji z uwagi na nierozpoznanie tego wniosku, to tym samym zamyka drogę do wydania wyroku. Takie zarządzenie podlega więc zaskarżeniu na zasadach ogólnych (art. 459 § 1 w zw. z art. 466 § 1 k.p.k.). Zawarty w art. 126 § 1 k.p.k. warunek formalny wniosku o przywrócenie

Przekonanie strony o słuszności jej osobistego wniosku o wznowienie w żadnej mierze nie uzasadnia domagania się przez nią wyznaczania z urzędu kolejnych obrońców, aż do skutecznego spełnienia jej oczekiwań związanych ze sporządzeniem tego wniosku.

W wypadku realnego zbiegu przestępstw, za które orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności, wymierzenie kary łącznej według zasad wskazanych w art. 87 k.k. nie jest konieczne, gdyż ratio legis tego przepisu dotyczy sytuacji, gdy brak jest możliwości jednoczesnego wykonywania bezwzględnej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności

W sytuacji, gdy z wniosku o wznowienie postępowania złożonego przez stronę wyraźnie wynika, że domaga się wznowienia postępowania w oparciu o inne powody niż wymienione w art. 540 i art. 540a k.p.k., to wówczas nie będzie potrzeby rozpoznawania złożonego wniosku o wyznaczenie z urzędu adwokata albo radcę prawnego do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania, skoro wniosek o wznowienie

W ramach kontroli warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu podlega m. in. wskazanie podstaw do wznowienia postępowania. Z recypowanego do postępowania wznowieniowego art. 530 § 2 in fine k.p.k. (art. 545 § 1 k.p.k.) wynika, że odmowa przyjęcia kasacji może nastąpić, gdy oparto ją na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k. Stosując ten przepis „odpowiednio” w postępowaniu

Postanowienia § 17 rozporządzenia w sprawie kontroli ruchu drogowego, przyznające strażnikom gminnym (miejskim) inne niż przewidziane w ustawie - Prawo o ruchu drogowym uprawnienia z zakresu kontroli ruchu drogowego, zostały wydane z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego. Skoro (…) przepis Konstytucji określa prawo i obowiązek stosowania przez sędziów ustawy, to wynika stąd i ich powinność

Orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oznacza, że oskarżony tej kary nie odbywał w rozumieniu art. 64 § 1 k.k., nawet gdy na jej poczet zaliczono okres tymczasowego aresztowania. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zaliczony na poczet kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania staje się odbytą karą pozbawienia wolności dopiero z chwilą prawomocnego

W ramach kontroli warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu podlega, między innymi, wskazanie podstaw do wznowienia postępowania. Z przejętego do postępowania wznowieniowego art. 530 § 2 in fine k.p.k. (art. 545 § 1 k.p.k.) wynika, że odmowa przyjęcia kasacji może nastąpić, gdy oparto ją na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k. Stosując ten przepis odpowiednio w postępowaniu

W postępowaniu toczącym się przed sądem dyscyplinarnym w przedmiocie wyrażenia zgody na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej lub na jego tymczasowe aresztowanie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o postępowaniu dyscyplinarnym, zawarte w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), zaś w zakresie nimi nieuregulowanym, koniecznym