Odpowiedzialność wynikającą z art. 299 k.s.h. wyłącza także samodzielnie złożony wniosek członka zarządu sp. z o.o. o ogłoszenie upadłości.

Subiektywne przekonanie strony, że Sąd wyda wyrok zgodny z żądaniem stron i zgodny z prawem, nie może być uznane za usprawiedliwione wyjaśnienie przyczyny nie wniesienia środka odwoławczego, a tym samym za wyjątkową okoliczność w rozumieniu art. 4241 § 2 k.p.c., usprawiedliwiającą nieskorzystanie z przysługującego środka odwoławczego od wyroku sądu pierwszej instancji.

Niewszczęcie postępowania o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej w terminie roku od dnia, w którym dłużnik obowiązany był złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości (art. 377 in fine ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, Dz.U. Nr 60, poz. 535 ze zm.), powoduje niemożność powołania się w przyszłości na okoliczności określone w art. 373 ust. 1 pkt 1-4, zaistniałe

1. Warunkiem odpowiedzialności za współsprawstwo jest wykazanie, że współdziałających łączyło porozumienie obejmujące wspólne wykonanie czynu zabronionego oraz że każdy z uczestników porozumienia obejmował świadomością realizację całości znamion określonego czynu zabronionego. 2. Pomiędzy naruszeniem przepisów, a zaistniałą kolizją drogową związek przyczynowy nie może być rozumiany jako jedynie czasowe

W wypadku, gdy istotne dla sprawy ustalenie faktyczne może być poczynione w sposób pewny (tj. bez wypełniania rozumowania niekorzystnymi dla oskarżonego domniemaniami), a zależne jest ono od dania wiary lub odmówienia wiary tej czy innej grupie dowodów (np. zeznaniom świadków, w opozycji do wyjaśnień oskarżonego lub vice versa), Sąd nie może uchylić się od oceny przeprowadzonych dowodów, odwołując

Sąd Okręgowy, eliminując działanie skazanego w warunkach powrotu do przestępstwa, pozostawił jednakże bez zmian wymiar kary, nie odnosząc się w niezwykle lakonicznym uzasadnieniu orzeczenia, do dalszej części uwzględnionego wniosku obrońcy i uczynił to z rażącym naruszeniem art. 457 § 3 k.p.k. Obowiązkiem bowiem sądu odwoławczego było ustosunkowanie się do wniosku obrońcy i wykazanie, jakie względy

Oświadczenie o potrąceniu złożone w ciągu roku przed dniem ogłoszenia upadłości przez dłużnika upadłego, który w tym okresie nabył w drodze przelewu lub indosu wierzytelność, wiedząc o podstawie upadłości, powoduje umorzenie wierzytelności (art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, Dz. U. Nr 60, poz. 535 ze zm.).

Do pryncypiów procesu karnego należy niezmienność stanu oskarżenia. Oznacza to, że z chwilą wniesienia aktu oskarżenia prokurator traci możliwość modyfikowania opisu zarzuconego czynu. Może oczywiście składać wnioski jako strona procesu, o inne niż w opisie zarzuconego czynu ukształtowanie ustaleń faktycznych, ale w żadnym stopniu nie wiążą one sądu, podobnie jak dopuszczone w art. 14 § 2 k.p.k., oświadczenie

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) nie stanowi podstawy przyznania wszystkim pracownikom świadczeń pieniężnych, które nie zmierzają do realizacji celów socjalnych zgodnych z art. 1 ust. 1 i art. 2 pkt 1 tej ustawy.

W sprawie o zasiłek chorobowy nie ma znaczenia dowód z opinii medycznej na okoliczność, czy wykonywanie pracy zarobkowej w okresie niezdolności do pracy miało wpływ na stan zdrowia ubezpieczonego (art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm. w związku z

Dla wykazania, że zachodzi adekwatny związek przyczynowy (art. 361 § 1 k.c.) pomiędzy niedopuszczeniem do wykonywania pracy górniczej a nieuzyskaniem wcześniejszej emerytury górniczej konieczne jest stwierdzenie wysokiego prawdopodobieństwa, iż poszkodowany spełniłby wszystkie warunki uzyskania tej emerytury.

W rozumieniu konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) sporządzonej w Genewie dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, załącznik) kolejnymi przewoźnikami są podmioty zobowiązane do przewiezienia przesyłki na podstawie jednej umowy przewozu zawartej z użytkownikiem transportu (wysyłającym lub odbiorcą).

W sytuacji (...), gdy skarżący kwestionuje treść dowodu przyjętego przez sąd pierwszej instancji co najmniej za podstawę weryfikacji głównego dowodu winy tej oskarżonej, odmowa zapoznania się z tym dowodem przez sąd odwoławczy oznacza zarówno uchylenie się od rzeczywistego rozpoznania zarzutu apelacyjnego, jak i naruszenie obowiązku orzekania w oparciu o całokształt ujawnionych dowodów (art. 410 k.p.k

Wynikające z art. 140 k.p. wymaganie „porozumienia” z pracownikiem nie oznacza uzgodnienia, lecz konsultację. Brak takiego porozumienia nie powoduje nieskuteczności ustanowienia zadaniowego systemu czasu pracy, ale w razie sporu rodzi po stronie pracodawcy obowiązek wykazania, że powierzone pracownikowi zadania były możliwe do wykonania w granicach norm czasu pracy określonych w art. 129 k.p.

Odbywanie przez absolwenta stażu na podstawie art. 37b ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 ze zm.) jest szczególnym rodzajem zatrudnienia, odrębnym od zatrudnienia na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.).

Przepis art. 117a ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.) nie gwarantuje nauczycielowi akademickiemu minimalnego wynagrodzenia na poziomie wynikającym z określonej w nim kwoty bazowej oraz współczynnika.

1. Skoro (...) orzeczenie o przysposobieniu jest bez wątpienia rozstrzygnięciem konstytutywnym, to prawomocne rozstrzygnięcie o prawnym charakterze tego przysposobienia, jako całkowitego, jest dla sądu karnego wiążące i nie może zostać podważone w toku postępowania karnego. 2. Pogląd Sądu Okręgowego, w myśl którego zakaz obejmujący m.in. sądowe dochodzenie pochodzenia dziecka przysposobionego anonimowo

1. Analiza podniesionego (...) zarzut naruszenia prawa materialnego, a to art. 60 § 3 k.k. w zw. z art. 57 § 2 k.k., z uwagi na materię której dotyczy, zaktualizować się może tylko w wypadku uznania, że zarzucone (i trafnie przypisane) oskarżonemu czyny popełnione zostały w warunkach uprawniających do zastosowania instytucji ciągu przestępstw (art. 91 § 1 k.k.), gdyż wtedy dopiero może wchodzić w grę

Nie ma podstaw do stwierdzenia naruszenia prawa do obrony, gdy niezrealizowanie uprawnień do podjęcia działań obrończych w obliczu zmiany sytuacji prawnej oskarżonego, związanej z zastosowaniem instytucji opisanej w art. 399 § 1 k.p.k., wynika z samej tylko rezygnacji z aktywności procesowej, czy wręcz odmowy jej podjęcia przez oskarżonego, któremu wskazano, przewidywany wstępnie, kierunek tej zmiany

Użyte w art. 445 § 1 k.c. pojęcie „sumy odpowiedniej” choć ma charakter niedookreślony, tym niemniej w orzecznictwie wskazuje się kryteria, którymi należałoby kierować się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, a mianowicie to, że musi ono mieć charakter kompensacyjny, a więc musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, nie będącą jednakże wartością nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy

Upływ terminu przewidzianego w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 91, poz. 873 ze zm.) powoduje ustanie ubezpieczenia społecznego rolników z końcem III kwartału 2004 r., wobec czego wykonanie przewidzianych w tym przepisie obowiązków informacyjnych po 30 września 2004 r. jest bezskuteczne

Nabycie emerytury kolejowej z datą wsteczną nie stanowi przeszkody do przyznania emerytowi prawa do świadczeń przejazdowych przewidzianych w ponadzakładowym układzie zbiorowym pracy dla pracowników zatrudnionych przez pracodawców zrzeszonych w związku pracodawców kolejowych.

Strony stosunku pracy mogą obniżyć wynagrodzenie pracownika na czas oznaczony do momentu przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę (art. 231 k.p.).

Sprawa dotycząca przeniesienia na inne stanowisko pracy, które powoduje obniżenie wynagrodzenia, jest sprawą o prawo majątkowe, a podstawą prawną określenia wartości przedmiotu sporu jest art. 231 k.p.c.