Przepisy postępowania karnego, (...) wprawdzie nie precyzują kiedy należy zasięgać opinii psychiatrycznej, jednakże aktualne pozostaje stanowisko ugruntowane na tle art. 183 d. k.p.k., iż uczynić to należy w każdym przypadku pojawienia się wątpliwości co do poczytalności oskarżonego, przy czym nie spełnia wymogów prawa procesowego posłużenie się opinią wydaną w innej sprawie.

Z reguły pracodawcy nie można przypisać ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika (art. 55 § 11 k.p.), jeżeli nie wypłaca określonego składnika wynagrodzenia za pracę, którego przysługiwanie jest sporne, a pracodawca uważa w oparciu o usprawiedliwione argumenty roszczenie pracownika za nieuzasadnione.

1. Na podstawie art. 134 § 1 i 11 k.p., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r., w przypadku jednoczesnego przekroczenia dobowej i tygodniowej normy czasu pracy pracownikowi przysługiwał tylko jeden dodatek. 2. Prawidłowe ustalenie wysokości wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wymagało w pierwszej kolejności wyliczenia przepracowanych godzin z przekroczeniem normy dobowej

Rozważanie kwestii psychicznego stosunku sprawcy do możliwości wystąpienia skutku (obojętności charakterystycznej dla zamiaru ewentualnego) ma sens jedynie wówczas, gdy sprawca uświadamia sobie możliwość zaistnienia tego skutku. Ta świadomość sprawcy musi być - jako węzłowa dla konstrukcji zamiaru ewentualnego - udowodniona.

1) W licznych orzeczeniach Sąd Najwyższy zawarł jednolite stanowisko co do charakteru normy prawnej, której naruszenie może stanowić podstawę zarzutu obrazy prawa materialnego, wskazując, że winna to być norma o treści stanowczej, zawierająca niezrealizowany w zaskarżonym orzeczeniu nakaz lub pominięty zakaz. Takiego charakteru nie ma przepis art. 53 k.k., formułujący dyrektywy sędziowskiego wymiaru

Ochrona przewidziana w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) nie przysługuje pracownikowi w przypadku wygaśnięcia stosunku pracy z mocy prawa na podstawie art. 95 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.) i wobec tego nie ma do niego zastosowania art. 57

Pracodawca może użyć w stosunku do ocenianego kandydata na pracownika określeń wskazujących na brak jego predyspozycji zawodowych. Nie mogą to jednak być sformułowania wykraczające poza rzeczywistą potrzebę, nazbyt uogólniające oraz niezachowujące właściwej formy wypowiedzi.

Jeżeli w toku postępowania przed sądem pierwszej lub drugiej instancji nie doszło do wydania orzeczenia w trybie art. 42 § 4 k.p.k., w kasacji nie można skutecznie sformułować zarzutu naruszenia art. 41 § 1 k.p.k.

Tylko wówczas, gdy apelacja ogranicza się do kwestii prawnych, to pomimo złożenia przez oskarżonego wniosku o doprowadzenie go na rozprawę, można uznać obecność obrońcy na rozprawie odwoławczej za wystarczającą. Natomiast wówczas, gdy przedmiotem postępowania odwoławczego są kwestie natury faktycznej, względnie gdy sąd odwoławczy przeprowadza uzupełniające postępowanie dowodowe lub gdy bezpośredni

1. Jeśli jedna z osób, które biorą udział w przygotowaniu przestępstwa, nie miała wcześniej zamiaru dokonania tego przestępstwa, zaś to sprawca przygotowujący przestępstwo swoimi zabiegami zmierzał, by taki zamiar u niej wywołać, to sprawca przygotowujący będzie ponosił odpowiedzialność za podżeganie do popełnienia czynu zabronionego (art. 18 § 2 k.k.). Podkreślić bowiem trzeba, że wejście w porozumienie

1. Zaskarżone orzeczenie wydane zostało z rażącym naruszeniem art. 34 § 2 pkt 2 k.k. oraz art. 35 § 1 i 2 k.k., gdyż skazanemu wymierzono karę ograniczenia wolności, nakładając na niego tylko obowiązek niezmieniania miejsca stałego pobytu, bez jednoczesnego nałożenia obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, wskazanej przez sąd w odpowiednim zakładzie pracy, placówce

Przepis art. 4 ust. 1 (ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - dalej w skrócie ustawa o IPN - Dz. U. Nr 155, poz. 1016 ze zm.) stanowił, że bieg terminu przedawnienia zbrodni komunistycznej rozpoczyna się od 1 stycznia 1990 r. oraz iż art. 4 § 1 k.k. nie stosuje się. Przepis ten określał więc początek biegu terminu przedawnienia

Zakończenie stosunku pracy z pracownikiem służby cywilnej z powodu zawinionego naruszenia przez niego obowiązków członka korpusu służby cywilnej może nastąpić tylko przez orzeczenie w postępowaniu dyscyplinarnym kary wydalenia z pracy w urzędzie (art. 106 ust. 1 w związku z art. 107 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej, Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.).

Zdaniem Sądu Najwyższego o tym, że oskarżony swoje przestępcze zachowanie wobec żony A. W., rozpoczęte 21 listopada 1989 r. zakończył we wrześniu 1992 r. nie sposób zasadnie twierdzić, iż przez tak długi czas, tj. do września 1994 r. M. W. trwał w swoim zamiarze, skrzętnie go skrywając, znęcania się nad członkami rodziny, bo przecież w tym czasie prowadził po prostu normalne życie rodzinne. W jaki

1) Wskazane w kasacji jako naruszone przepisy art. 434 § 1 k.p.k. i art. 454 § 2 k.p.k., wyrażające zakazy reformationis in peius oraz ne peius, zakazują wprawdzie orzekania „na niekorzyść”, ale przecież nie nakazują orzekania „na korzyść”. 2) Należy się w pełni zgodzić z tezą o konieczności „związania” środka karnego z konkretnym przestępstwem, co wynika zarówno z treści art. 413 § 2 k.p.k., a także

1. Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach dotyczących świadectwa pracy i roszczeń z tym związanych (art. 3982 § 2 pkt 2 k.p.c.), co obejmuje nie tylko roszczenie o wydanie świadectwa pracy lub jego sprostowanie (art. 97 k.p.), ale także roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 k.p.). 2. Przy

W świetle nie budzącej wątpliwości treści art. 172 k.p. oraz § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop do wynagrodzenia urlopowego uwzględnia się tylko wynagrodzenie ze stosunku pracy.

Początek biegu rocznego terminu liczonego „od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie” jest niezależny - co trzeba podkreślić - od wymagalności roszczenia z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania, która następuje w momencie wyrządzenia szkody i krzywdy. Dopuszczalne jest złożenie wniosku o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne

Należy uznać za słuszne przypisanie oskarżonemu przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w kumulatywnej kwalifikacji z art. 297 § 1 k.k. Przyjęcie takiej kwalifikacji jest uzasadnione zarówno w świetle poglądów doktryny (...) jak i orzecznictwa.

1. Istnienie wątpliwości co do poczytalności, to nie tylko sytuacja gdy organ prowadzący postępowanie powziął takie wątpliwości - co wynikać może z dopuszczenia dowodu z opinii biegłych psychiatrów, czy wyznaczenia obrońcy z urzędu - ale pomimo tego dalej prowadził postępowanie w formie dochodzenia, ale także i taka sytuacja, gdy tenże organ powinien takie wątpliwości powziąć w oparciu o istniejące

Zwrot 'kancelaria prawna' w firmie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może wprowadzać w błąd przez sugerowanie, że przedmiotem działania spółki jest świadczenie pomocy prawnej przez osoby będące adwokatami lub radcami prawnymi.

W procesie o ustalenie naruszenia prawa wszczętym przez najemcę lokalu mieszkalnego na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących nabywania własności nieruchomości (Dz.U. Nr 157, poz. 1315) legitymowaną biernie jest tylko jednostka samorządu terytorialnego, na rzecz której Skarb Państwa zbył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym.

Jeżeli ustalenie czynu przypisanego oskarżonemu następuje w wyroku w ten sposób, że sąd uznaje oskarżonego za winnego popełnienia „czynu opisanego w akcie oskarżenia” (albo: „czynu zarzucanego”) to oznacza to, że skazano oskarżonego za czyn którego opis przytoczono w części wstępnej wyroku (art. 360 § 1 pkt 4 k.p.k. z 1969 r. - obecnie art. 413 § 1 pkt 4 k.p.k.).

W sądowym postępowaniu egzekucyjnym należności z tytułu składek w rozumieniu art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887, ze zm.) podlegają zaspokojeniu w kolejności określonej w art. 1025 § 1 pkt 7 k.p.c.