Oczywista bezzasadność kasacji zachodzi nie tylko wtedy, gdy sąd kasacyjny w sposób nie budzący żadnych wątpliwości stwierdza, że w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiły uchybienia wymienione w art. 439 k.p.k. ani też inne rażące naruszenia prawa zarzucone w kasacji, ale także wtedy, jeżeli nawet uchybienia te wystąpiły, ale z całą pewnością nie mogły mieć istotnego wpływu na treść orzeczenia.

Wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy wypłacone pracownikowi przywróconemu do pracy po jej podjęciu stanowi przychód podlegający obciążeniu składką na ubezpieczenia społeczne według przepisów ubezpieczeniowych obowiązujących w dacie wypłaty tego wynagrodzenia.

Nie jest pełnomocnikiem nienależycie umocowanym w rozumieniu art. 379 pkt 2 k.p.c. radca prawny wykonujący czynności procesowe w granicach rzeczywistego umocowania, chociażby w złożonym do akt sprawy dokumencie pełnomocnictwa określono jego węższy zakres.

1. Zwrotu nienależnie opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne można domagać się w terminie określonym w art. 24 ust. 7 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.), a nie przy zastosowaniu terminów przedawnienia roszczeń cywilnoprawnych (art. 118 k.c.). 2. Składki opłacone z nieważnego pracowniczego tytułu ubezpieczenia

1. Porozumienie („umowa społeczna”) pracodawcy ze związkami zawodowymi, które nie jest oparte na ustawie oraz nie określa praw i obowiązków stron stosunku pracy, nie ma charakteru normatywnego w rozumieniu art. 9 § 1 k.p. 2. Porozumienie takie ma oparcie w art. 59 ust. 2 Konstytucji RP i ustala uprawnienia oraz zobowiązania jego stron. 3. Jeżeli pracodawca zobowiązał się w umowie społecznej do uzgodnienia

Wynikający z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) sposób uiszczania opłat od pism wnoszonych przez współuczestników formalnych ma zastosowanie tylko do tej strony procesowej, po której występuje tego rodzaju współuczestnictwo.

Oparcie kasacji na innych niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k. powodach, to także oparcie jej na powodach, których powoływania się przepis ten wyraźnie zakazuje. Zakaz taki wynika m.in. ze stwierdzenia zawartego w końcowym fragmencie § 1 art. 523 k.p.k. odnośnie do powoływania się wyłącznie na niewspółmierność kary. Podanie wówczas innego jakoby naruszonego przepisu prawa, bez próby wykazania w treści

W sytuacji gdy obrońca wyznaczony do dokonania czynności procesowych przewidzianych w art. 84 § 3 k.p.k. poinformował sąd, że nie znajduje podstaw do wniesienia kasacji, a zatem w całości wypełnił nałożony obowiązek, wygasa jego umocowanie do zastępowania skazanego w postępowaniu kasacyjnym.

1.Art. 536 k.p.k. dotyczy zakresu rozpoznania przez Sąd Najwyższy kasacji dopuszczalnej z mocy ustawy, warunkiem dopuszczalności kasacji od wyroku skazującego na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest podniesienie przez skarżącego w kasacji zarzutów określonych w art. 439 k.p.k. 2.W razie stwierdzenia z urzędu, w toku kontroli dopuszczalności kasacji, przez Prezesa Sądu

Zawieszenie prawa do emerytury i wstrzymanie jej wypłaty na mocy art. 102 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 81 pkt 3 i art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), bez wydania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzji w tym zakresie, w sytuacji, gdy przyczyną zawieszenia prawa do świadczenia była informacja ubezpieczonego

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 kwietnia 2008 r., SK 77/06 (Dz.U. Nr 59, poz. 367; OTK-A 2008 nr 3, poz. 39) nie stanowi podstawy wznowienia postępowania (art. 4011 k.p.c.) w sprawie zakończonej postanowieniem Sądu Najwyższego o odrzuceniu skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia porządkowego wydanego na podstawie art. 49 i 50 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r.

Przepis art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.; aktualnie jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) nie stanowi podstawy żądania zwrotu różnicy między już wypłaconym wyższym świadczeniem a niższym świadczeniem wybranym przez ubezpieczonego oraz do potrącania tej różnicy

Wskazana w pozwie wartość przedmiotu sporu, która nie została sprawdzona przez sąd pierwszej instancji w myśl art. 25 § 1 i 2 k.p.c., pozostaje aktualna w postępowaniu apelacyjnym (art. 368 § 2 k.p.c.) i kasacyjnym (art. 368 § 2 w związku z art. 3984 § 3 i art. 39821 k.p.c.).

1. Przez użyte w art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p. wyrażenie „w okresie pobierania zasiłku” należy rozumieć okres faktycznego wypłacania pracownikowi zasiłku chorobowego, chyba że okaże się, iż zasiłek był świadczeniem nienależnym. 2. Sąd pracy, rozpoznający powództwo o przywrócenie do pracy po rozwiązaniu umowy na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p., w celu dokonania oceny, czy faktycznie pobierany

Spadkobierca powołany w testamencie późniejszym obowiązany jest wykonać zapis ustanowiony w testamencie wcześniejszym, jeżeli nic innego nie wynika z woli spadkodawcy.

Wniesienie skargi o wznowienie postępowania ograniczone jest dwoma terminami przewidzianymi w art. 407 i art. 408 k.p.c. Trzymiesięczny termin do wniesienia skargi wynikający z art. 407 k.p.c. określa czasową dopuszczalność żądania wznowienia postępowania, opierającą się na powiązaniu przyczyny wznowienia ze świadomością jej istnienia. Natomiast pięcioletni termin wynikający z art. 408 k.p.c. określa

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 września 2007 r., P 21/06, może stanowić przewidzianą w art. 4011 k.p.c. podstawę wznowienia jedynie w sprawach, w których stwierdzenie przy zastosowaniu art. 1059 k.c. dziedziczenia gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład spadku otwartego przed wejściem w życie przepisów kodeksu cywilnego o dziedziczeniu gospodarstw rolnych było przedmiotem orzeczenia wydanego

1. Wybór prawa właściwego wywiera skutek przewidziany art. 6 konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Dz.U z 1997 r. Nr 45, poz. 286), wtedy gdy wybranym statutem kontraktowym jest prawo państwa nie związanego tą konwencją. 2. O wysokości odsetek od zaległej ceny należnej na podstawie kontraktu, do którego ma zastosowanie

Wniesienie skargi o wznowienie postępowania ograniczone jest dwoma terminami przewidzianymi w art. 407 i art. 408 k.p.c. Trzymiesięczny termin do wniesienia skargi wynikający z art. 407 k.p.c. określa czasową dopuszczalność żądania wznowienia postępowania, opierającą się na powiązaniu przyczyny wznowienia ze świadomością jej istnienia. Natomiast pięcioletni termin wynikający z art. 408 k.p.c. określa

Przepis art. 12 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.) jest zgodny z art. 32 Konstytucji RP.