Do wykazania, że osoby działające jako organ osoby prawnej są uprawnione do udzielenia pełnomocnictwa procesowego nie jest konieczne, aby aktualny bądź zupełny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego był sporządzony według stanu na dzień wystawienia dokumentu pełnomocnictwa procesowego.

odmawia podjęcia uchwały.

Przeznaczenie grobu wstępnego dla rodziny zstępnego, który uiścił opłatę i zawarł umowę z zarządem cmentarza, wymaga zgody pozostałych zstępnych. W braku porozumienia, pochowanie zwłok przez jednego z zstępnych osoby pochowanej jako pierwsza wymaga zgody pozostałych lub rozstrzygnięcia przez sąd.

Obrońca nie jest stroną procesu (zob. art. 406 § 1 k.p.k.) a uchybienie tego przedstawiciela procesowego nie jest równoznaczne z uchybieniem oskarżonego jako strony. Obrońca to nie pełnomocnik, którego niekorzystne skutki działania lub zaniechania, podjętego w ramach umocowania, rozciągają się na reprezentowanego.

Wierzyciel, który przyłączył się do postępowania egzekucyjnego, może powołać się wobec osoby trzeciej na skutki zajęcia nieruchomości tylko wtedy, gdy dokonano w księdze wieczystej wpisu o przyłączeniu lub złożono wniosek do zbioru dokumentów, chyba że osoba trzecia wiedziała o przyłączeniu.

Już samo bowiem łączenie pojęcia „demokracja” z pojęciem „Polski Ludowej”, zwłaszcza w okresie późnych lat czterdziestych, było tak jawnym nadużyciem, że w sposób oczywisty mogło budzić dezaprobatę. Tym samym niezależnie od oczywistego braku akceptacji dla wulgarnej formy wyrażania swoich ocen, ustalone przez Sąd pierwszej instancji zachowanie E. P. w czasie przemówienia o charakterze demagogicznej

1. Przepis art. 26 k.p. nie uzależnia powstania stosunku pracy od jej faktycznego rozpoczęcia przez pracownika. 2. Możliwość wypowiedzenia umowy o pracę nie jest uzależniona od nawiązania się między stronami stosunku pracy (rozpoczęcia się okresu zatrudnienia). Okresem wypowiedzenia dokonanego przed nawiązaniem się stosunku pracy jest okres przewidziany w art. 36 § 1 pkt 1 k.p., chyba że pracownik

Władanie cudzą nieruchomością przez Skarb Państwa, uzyskane w ramach sprawowania władztwa publicznego, może być posiadaniem samoistnym prowadzącym do zasiedzenia. Zasiedzenie jednak nie biegło, jeżeli właściciel nie mógł skutecznie dochodzić wydania nieruchomości (art. 121 pkt 4 w związku z art. 175 k.c.).

Samo poinformowanie na piśmie przez wyznaczonego z urzędu adwokata o braku podstaw do wniesienia kasacji (art. 84 § 3 k.p.k.) nie jest wystarczającym powodem do wyznaczenia oskarżonemu innego obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i podpisania kasacji. Może to mieć miejsce tylko wtedy, gdy zostanie wykazane i ustalone, że poprzednio ustanowiony adwokat zaniedbał swych obowiązków w zakresie zleconych

Wyjątki do zasady statuującej obowiązek uiszczenia przez strony opłaty od kasacji, przez wzgląd na funkcjonujący w orzecznictwie i nauce zakaz wykładni rozszerzającej wyjątków (exceptiones non sunt extendendae), nie powinny być poddawane interpretacji rozszerzającej. Obowiązek zapłacenia w sprawie karnej opłaty od kasacji ciąży również - na podstawie art. 527 § 1 in principio k.p.k. - na Zakładzie

Przepis art. 110 § 1 k.p.s.w. posługuje się pojęciem „w sprawach o wykroczenia”, które zarówno obejmuje sprawę, która prowadzona była od początku w trybie procedury wykroczeniowej, jak i taką, która wszczęta została w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania karnego, a sąd odwoławczy przyjął w orzeczeniu kończącym, że czyn traktowany dotąd jako przestępstwo jest jedynie wykroczeniem.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z udziałem gminy jest jednostką zależną w rozumieniu art. 2 pkt 11 lit. C ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 1994 r., Nr 26, poz. 344), w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 123, poz. 778), jeżeli conajmniej połowa członków rady nadzorczej spółki może być powołana przez zgromadzenie wspólników

Jeżeli prawomocnie oddalono wniosek o wznowienie postępowania, to ponowny wniosek, co do tego samego skazanego i w tej samej sprawie, musi opierać się na innych podstawach lub dowodach nieznanych przedtem sądowi wskazujących, że skazany jest np. niewinny, a nie na faktach i dowodach, które stanowiły już podstawę prawomocnego rozstrzygnięcia w tym szczególnym postępowaniu.

Przewidziany w art. 15 cytowanej ustawy zakaz, odnoszący się również do nieletnich, oraz przewidziana w art. 43 ust. 1 ustawy odpowiedzialność karna za jego naruszenie, mają zakres ograniczony i dotyczą działalności podjętej w ramach takich placówek, które zajmują się sprzedażą lub podawaniem napojów alkoholowych, a więc jednostek handlowych lub gastronomicznych.

Jeżeli prezes sądu, po uprzednim wyznaczeniu przez sąd na żądanie strony adwokata z urzędu do rozważenia sporządzenia wniosku o wznowienie jako pisma objętego tzw. przymusem adwokackim, informuje następnie stronę, że adwokat ten nie dopatrzył się podstaw do jego sporządzenia i w związku z tym wzywa ją do uzupełnienia istniejących nadal braków formalnych jej własnego wniosku o wznowienie, pouczając

Aktualnie istnieje możliwość wznowienia prawomocnie zakończonego postępowania karnego sądowego w oparciu o art. 540 § 2 k.p.k. niezależnie od formy kończącego je orzeczenie (wyrok, postanowienie), rodzaju rozstrzygnięcia (skazanie, uniewinnienie, umorzenie, warunkowe umorzenie), oraz tego czy jest to postępowanie co do głównego przedmiotu procesu, czy też kwestii incydentalnej byleby nastąpiło to na

Stosowanie art. 435 k.p.k. jest nie tylko prawem, ale i obowiązkiem sądu, ale tylko, jeżeli zachodzą przesłanki określone w tym przepisie. Do przesłanek należy jednak nie samo ujawnienie się określonego uchybienia skutkującego wobec innych oskarżonych, ale i możliwość wywołania uchylenia lub zmiany wyłącznie na korzyść współoskarżonych, którzy orzeczenia nie skarżyli. W dacie określonej w stawianym

Niestawiennictwo, o którym mowa w art. 22 § 1 k.k.w., nie wstrzymuje rozpoznania sprawy na posiedzeniu, ale jeżeli skazany został o nim prawidłowo powiadomiony. Doszło (w ten sposób) do uchybienia nie tylko wskazanemu przepisowi, lecz i art. 178 § 2 k.k.w., skoro (skarżąca) została pozbawiona możliwości przedstawienia swych racji. Rażące naruszenie art. 22 § 1 k.k.w. i art. 178 § 2 k.k.w. skutkowało

Obowiązująca ustawa karna jak i ustawa z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515) nie definiują określenia „pojazd mechaniczny”, jakkolwiek ta druga w art. 2 jednoznacznie odróżnia pojęcie: „pojazdu silnikowego”, od „roweru”, stanowiąc iż tym pierwszym jest „pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego”, zaś tym drugim „pojazd jednośladowy

Postanowienie sądu wydane w przedmiocie wniosku złożonego na podstawie art. 18 § 4 k.s.h. podlega zaskarżeniu na podstawie art. 6 § 1 k.k.w., zgodnie ze standardami konstytucyjnymi, wynikającymi z art. 45 ust. 1, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji RP.

1. Orzeczenie na podstawie art. 42 § 1 k.k. zakazu prowadzenia pojazdów określonego rodzaju jest dopuszczalne w każdym wypadku skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a więc także wówczas, gdy charakter popełnionego występku nakazuje orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na podstawie art. 42 § 2 k.k. 2. Na gruncie unormowań Kodeksu

Niedopuszczalne jest zawarcie wieloletniej umowy o pracę na czas określony z klauzulą wcześniejszego jej rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem, chyba że co innego wynika z przepisów prawa pracy albo z charakteru umowy dotyczącej wykonywania zadań oznaczonych w czasie albo, gdy z innych przyczyn nie narusza to usprawiedliwionego i zgodnego interesu obu stron stosunku pracy. Jeżeli zawarcie umowy

Artykuł 50 k.p.k. nie obejmuje swoją dyspozycją sytuacji, w której skumulowaniu ulega rola oskarżonego oraz organu dokonującego czynności procesowych za pokrzywdzonego niebędącego osobą fizyczną (art. 51 § 1 k.p.k.).

Składki na ubezpieczenie społeczne, na Fundusz Pracy i na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, należne do dnia 31 grudnia 1998 r., a także składki na ubezpieczenie rentowe w części finansowanej przez płatnika składek na ubezpieczenie wypadkowe, na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, należne za okres od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2001 r. mogły być umorzone