Dopuszczalna jest wykładnia art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), która prowadzi do przyjęcia, że błędem organu rentowego w rozumieniu tego przepisu jest błąd popełniony w decyzji odmawiającej przyznania lub podwyższenia świadczenia, a nie jest nim zwłoka w rozpatrzeniu

W sprawie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach płacy, w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę na czas nieokreślony w tej części (w szczególności w zakresie prawa do nagrody jubileuszowej, dodatku za staż pracy oraz specjalnego wynagrodzenia za wieloletnią pracę bezpośrednio w produkcji) podstawą prawną określenia wartości przedmiotu sporu jest art. 231 k.p.c., a nie art. 22 k.p.c.

Cofnięcie przez powoda pełnomocnictwa i kasacji sporządzonej przez pełnomocnika, wskutek nieuzgodnienia przez nich jej treści, nie oznacza, że wskutek tego dochodzi do naruszenia słusznego interesu pracownika (art. 469 k.p.c.).

1. Jeżeli prokurator dopatruje się niesłusznie w jednym czynie dwóch odrębnych czynów i umarza postępowanie co do jednego z nich, to nie jest to tylko wyraz zmiany stanowiska prokuratora co do określenia czynu zarzucanego i jego kwalifikacji, ale następuje wygaśnięcie prawa do skargi o ten czyn. W sprawie o jeden czyn zasada niepodzielności przedmiotu procesu nie pozwala na 'kawałkowanie' jednego czynu

Nie można uznać, że prawomocne orzeczenie sądu jest niezgodne z prawem w rozumieniu art. 4244 k.p.c, jeżeli przepisy wskazane w skardze o stwierdzenie jego niezgodności z prawem mogą być różnie interpretowane w oparciu o przekonujące argumenty.

Pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zobowiązujące ubezpieczonego do udzielenia informacji, czy dokonał zgłoszenia do ubezpieczenia, nie ma charakteru czynności zmierzającej do ściągnięcia należności w rozumieniu art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm

Wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, która została odrzucona, nie stoi na przeszkodzie ponownemu wniesieniu skargi od tego orzeczenia przez tę samą stronę (art. 4243 k.p.c.).

Wartość przedmiotu sporu w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego waloryzującej emeryturę wylicza się w ten sposób, że od kwoty stanowiącej miesięczną wysokość świadczenia, do której zdaniem odwołującego się powinno ono zostać zwaloryzowane, odejmuje się kwotę ustaloną w decyzji i następnie określa się ją w stosunku rocznym (art. 22 k.p.c.).

Zakres pełnomocnictwa procesowego ocenia się według jego treści (art. 91 i 92 k.p.c. w związku z art. 65 k.c.). Ograniczenie pełnomocnictwa tylko do określonej instancji wyznacza zakres reprezentacji w postępowaniu sądowym.

W przypadku świadczeń ratujących życie lub zdrowie obowiązek ich finansowania nie powinien spoczywać na zakładach opieki zdrowotnej. Na podmiotach tych ciąży obowiązek udzielenia świadczeń tego rodzaju również w sytuacji braku środków na ich finansowanie. Trudnym a wręcz niemożliwym do wykonania zadaniem byłoby wprowadzenie systemu reglamentacji tych świadczeń w sytuacji wyczerpania ustalonych w umowach

Rozpoznanie niezaskarżalnego postanowienia o oddaleniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem (art. 380 k.p.c), w razie uwzględnienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu tego wniosku, polega na uchyleniu lub zmianie postanowienia o oddaleniu wniosku o przywrócenie terminu.

Pełnomocnik powoda może po jego śmierci do czasu zawieszenia postępowania przekształcić powództwo przez zmianę roszczenia o przywrócenie do pracy na żądanie odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę (art. 96 k.p.c.). Postępowanie podlega wówczas zawieszeniu, a nie umorzeniu i może być podjęte po zgłoszeniu udziału w postępowaniu przez następców prawnych lub spadkobierców

Niedopuszczalne jest wezwanie pełnomocnika będącego adwokatem do uzupełnienia sporządzonej przez niego apelacji przez oświadczenie, czy wyrok jest zaskarżony w całości czy w części. Sąd pierwszej instancji jest obowiązany odrzucić apelację niespełniającą tego wymagania (art. 3701 w związku z art. 368 § 1 pkt 1 k.p.c.).

Prawo do emerytury na podstawie art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) może nabyć także ubezpieczony, który w chwili osiągnięcia wieku emerytalnego nie pozostawał w ubezpieczeniu pracowniczym.

Studia podyplomowe nie są ostatnim rokiem studiów w szkole wyższej w rozumieniu art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

Sprawa z odwołania od odmowy ustalenia wysokości emerytury w celu ustalenia świadczenia przedemerytalnego nie jest sprawą o przyznanie emerytury w rozumieniu art. 3982 § 1 k.p.c, w której skarga kasacyjna jest dopuszczalna niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.

Rozpoznanie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu kasacji jest niezależne od wyniku rozpoznania jednoczesnych wniosków o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku sądu drugiej instancji i do wniesienia kasacji.

W postępowaniu uproszczonym obecność oskarżonego na rozprawie nie jest obowiązkowa (art. 479 k.p.k.), ale nie oznacza to, że nie należy go na nią doprowadzić, gdy jest pozbawiony wolności, gdyż także w tym postępowaniu można prowadzić rozprawę pod nieobecność oskarżonego tylko wtedy, gdy nie stawi się on bez usprawiedliwienia (arg. z art. 480 k.p.k.) a nie wtedy, gdy stawiennictwo to w ogóle od niego

Pomówienie, czyli obciążanie w złożonych wyjaśnieniach innej osoby odpowiedzialnością za przestępstwo jest w ujęciu prawa karnego procesowego dowodem podlegającym swobodnej ocenie na równi z innymi dowodami (art. 7 k.p.k.).

1. Obowiązująca ustawa karnoprocesowa, silnie akcentująca zasadę skargowości, w myśl której wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela (art. 14 § 1 k.p.k.), wyeliminowała możliwość cofnięcia sprawy do śledztwa lub dochodzenia w celu rozszerzenia postępowania na inne osoby (art. 345 k.p.k.). 2. O wyjściu poza ramy oskarżenia nie może być mowy, gdy sąd ustali na rozprawie