Pobyt w schronisku dla nieletnich lub zakładzie poprawczym nie stanowi 'odbycia kary pozbawienia wolności' w rozumieniu art. 64 § 1 k.k.

Ochrona wynikająca z art. 72 § 3 w związku z art. 72 § 2 k.p. nie dotyczy nabycia prawa do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

Przewidziana w art. 100 § 2 pkt 4 k.p. „dbałość pracownika o dobro zakładu' to dbałość o zakład pracy rozumiany przedmiotowo jako jednostka organizacyjna będąca miejscem pracy. Nie można przyjmować, że w każdym przypadku podejmowania przez zatrudnionego pracownika działalności gospodarczej o zbliżonym, a nawet tożsamym charakterze z działalnością pracodawcy, dochodzi do naruszenia obowiązku pracownika

Oddalenie powództwa o przywrócenie do pracy, z powołaniem się na art. 8 k.p., bez orzeczenia o odszkodowaniu i wskazania w uzasadnieniu przyczyn nieuwzględnienia tego alternatywnego roszczenia, oznacza, że zakresem powagi rzeczy osądzonej jest objęte jedynie żądanie przywrócenia do pracy.

W judykaturze od dawna ugruntowane jest zapatrywanie, że treść zdania trzeciego § 1 art. 476 k.p.k. w kontekście rozdziału, w którym został zamieszczony, nie pozostawia wątpliwości, że przewidziane w tym przepisie odstępstwo od zasady orzekania przez sąd odwoławczy w składzie kolegialnym przewidzianym w art. 29 § 1 k.p.k. dotyczy jedynie składu sądu rozpoznającego apelację od wyroku wydanego w trybie

Jeżeli udział przedstawiciela procesowego strony w czynności procesowej nie jest obowiązkowy, to brak zawiadomienia go o tej czynności może być konwalidowany przez wolne od wad oświadczenie strony, że wyraża zgodę na jej przeprowadzenie pod nieobecność tego przedstawiciela.

1. Nie sposób zgodzić się z założeniem, że dyspozycja art. 587 k.p.k. daje jakiekolwiek podstawy do stawiania znaku równości między 'zasadami porządku prawnego w Rzeczypospolitej Polskiej' a szczegółową regulacją o charakterze niewątpliwie porządkowym, określającą w rozdziale 16 k.p.k. - kto, kiedy i w którym miejscu powinien zostać odnotowany w protokole określonej czynności procesowej. Gdyby bowiem

Z treści art. 40 § 3 k.p.k. wynika, że sędzia, który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego w trybie kasacji, nie może orzekać co do tej kasacji. Pojęcie 'co do kasacji' odnosi się nie tylko do tych decyzji, które wprost dotyczą kwestii dopuszczalności skargi kasacyjnej, ale także do rozstrzygnięć, które pozostają z nimi w ścisłym związku.

Podstawą odwołania sędziego od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa o odmowie wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego (art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm. w związku z art. 69 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) nie mogą być zarzuty stanowiące

Zasady przyjęte przy przenoszeniu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego do wojewódzkich sądów administracyjnych zapewniały realną możliwość wyrażania indywidualnych opinii przez kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 94 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Podstawą żądania oddalenia wniosku o wpis hipoteki do księgi wieczystej może być kserokopia dokumentu urzędowego (308 § 1 k.p.c.).

W przypadku, gdy ZUS nie sprawdził w postępowaniu kontrolnym rzetelności zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy, uzasadnione jest przyznanie odsetek od 30 dnia po przedstawieniu przez ubezpieczonego tych zaświadczeń, a nie od daty wyroku sądu ustalającego prawo do zasiłku chorobowego (art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. Nr 137, poz. 887

Sprawa dotycząca przeniesienia służbowego lub zwolnienia za służby funkcjonariusza celnego nie jest sprawą cywilną, w której przysługuje droga sądowa przed sądem powszechnym (art. 2 k.p.c.).

Częściowej niezdolności do pracy, polegającej na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie wyklucza możliwość podjęcia przez ubezpieczonego pracy niżej kwalifikowanej.

Niezdolność do pracy z przyczyn samoistnych nie wyklucza ustalenia prawa do renty wyrównawczej, gdy wynika również z czynu niedozwolonego (art. 444 § 2 k.c.).

Żądanie zasądzenia od Skarbu Państwa stosownej sumy pieniężnej w związku ze stwierdzoną przewlekłością postępowania sądowego jest nieuzasadnione, jeżeli skarżący nie wykazał, że doznał krzywdy polegającej na negatywnych przeżyciach psychicznych i moralnych spowodowanych tą przewlekłością.

Porozumienie zbiorowe partnerów społecznych określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy, także zawarte bez 'oparcia na ustawie', jest źródłem prawa pracy (art. 59 ust. 2 i 4 Konstytucji w związku z art. 9 § 1 k.p.).

Sędzia, który brał udział w wydaniu postanowienia odrzucającego skargę o wznowienie postępowania, nie jest wyłączony od orzekania o dopuszczalności kolejnej skargi o wznowienie (art. 413 k.p.c.).

Karę łączną grzywny, wymierzaną w stawkach dziennych, sąd orzeka z uwzględnieniem reguł określonych w art. 85 i art. 86 § 1 k.k., natomiast przepis art. 86 § 2 k.k. ma zastosowanie tylko w wypadku orzekania takiej kary w wyroku łącznym.

Orzeczenie kary innej niż wnioskowana przez oskarżonych i zaakceptowanej przez prokuratora było niedopuszczalne. Sąd, orzekając ww. środek karny, nie zgłoszony przez oskarżonych we wniosku w trybie art. 387 § 1 k.p.k., rażąco naruszył prawo procesowe poprzez swoiste naruszenie zawartej 'ugody'.

Umowa ubezpieczenia wypadkowego pracownika zatrudnionego za granicą może być zawarta na podstawie prawa obcego (art. 25 § 1 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe, Dz.U. Nr 46, poz. 290 ze zm.).

Prawo pracowników do nabycia akcji spółki powstawało tylko po przekształceniu całego przedsiębiorstwa państwowego w spółkę, a nie po likwidacji jednego z wielu jego oddziałów (art. 24 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, Dz.U. Nr 51, poz. 298 ze zm.).