Orzeczenia
Program redukcji etatów może urzeczywistnić się w formie kumulacji stanowisk pracowniczych. Wówczas obsada jednego z nich staje się dla pracodawcy zbędna. Naturalną koleją rzeczy następuje wybór pracownika podlegającego zwolnieniu, przy czym swoboda tego wyboru, jako przejaw ogólniejszej i chronionej przez art. 20 i 22 Konstytucji RP swobody prowadzenia działalności gospodarczej, może być pracodawcy
Niedopuszczalne jest odwołanie do Sądu Najwyższego od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie nieprzedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej kandydata na stanowisko sędziego.
Regulaminy wynagradzania i pracy, ustalone i wprowadzone w życie zgodnie z obowiązującymi przepisami zanim u pracodawcy powstały związki zawodowe (zakładowe organizacje związkowe), nie wymagały późniejszego uzgodnienia z nowo utworzonymi organizacjami związkowymi i jako wewnątrzzakładowe akty normatywne nie utraciły mocy obowiązującej tylko dlatego, że u pracodawcy zaczęły działać związki zawodowe.
Stwierdzenie, że wyborcy udzielali poparcia, składając podpisy na wykazie zawierającym nazwę komitetu wyborczego, ale bez wskazania imienia i nazwiska kandydata na senatora, oznacza dostateczne uprawdopodobnienie popełnienia przestępstwa dopuszczenia się nadużycia w sporządzaniu list z podpisami obywateli zgłaszających kandydatów w wyborach (art. 248 pkt 6 k.k.) jako podstawy protestu wyborczego.
Wprawdzie w art. 93 § 1 k.p.w. normującym przesłanki trybu nakazowego zakłada się możliwość orzekania w tym postępowaniu kar: nagany grzywny i ograniczenia wolności, ale jest oczywiste, że kary mogą być orzekane wyrokiem nakazowym jedynie wtedy, gdy z przepisów materialnego prawa wykroczeń wynika, iż mogą one być wymierzone za dane wykroczenie. Przepis art. 93 § 1 k.p.w. ogranicza zatem jedynie rodzaj
Obowiązujący Kodeks postępowania karnego w ogóle nie zna instytucji wznowienia postępowania odwoławczego, a zgodnie z art. 540 § 1 k.p.k. postępowanie podlegać może wznowieniu (jako całość) jedynie wtedy, gdy zostało prawomocnie zakończone.
Odmowa przyjęcia własnego wniosku skazanego o wznowienie jego procesu oraz takiegoż zażalenia na tę odmowę nie naruszają zasady równości obywateli wobec prawa, gdyż każdy oskarżony, jak i każdy pokrzywdzony, będący stroną, występując o wznowienie postępowania, musi spełnić takie same warunki formalne, aby skutecznie złożyć ów wniosek lub zażalenie.
1. „Sytuacja finansowa pracodawcy”, stanowiąca podstawę zawieszenia stosowania przepisów prawa pracy (art. 91 i art. 24127 k.p.) lub postanowień umów o pracę (art. 231a k.p.) nie podlega kontroli sądu. 2. Niektóre składniki wynagrodzenia za pracę mogą być określone w regulaminie wynagradzania (art. 772 k.p.), mimo że pozostałe składniki reguluje obowiązujący u tego pracodawcy zakładowy układ zbiorowy
Czteroletni okres zakazu wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi w wieku przedemerytalnym (art. 39 k.p.) ma zastosowanie do wypowiedzenia złożonego po dniu 1 czerwca 2004 r.
Ostateczne rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody stwierdzające nieważność decyzji odwołującej ze stanowiska dyrektora szkoły podstawowej powoduje, że treść stosunku pracy odwołanego nauczyciela mianowanego należy oceniać z uwzględnieniem uprawnień wynikających z pełnienia funkcji dyrektora szkoły.
Wadliwe złożenie skargi na przewlekłość postępowania i podejmowanie przez stronę czynności opóźniających rozpoznania sprawy są okolicznościami, które sąd bierze pod uwagę, rozpoznając drugą skargę na przewlekłość postępowania złożoną przez tę stronę (art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki
Wprowadzenie niekorzystnej dla pracowników zmiany porozumienia zbiorowego będącego źródłem prawa pracy (art. 9 k.p.) wymaga dokonania wypowiedzeń zmieniających (art. 42 w związku z art. 24113 § 2 k.p.).
Nie jest tak, że art. 6 ust. 3 lit. d Konwencji może być interpretowany jako samoistna gwarancja dla każdego oskarżonego, iż na rozprawie zawsze zostaną przesłuchani świadkowie oskarżenia (w szczególności ci, których zeznania mają znaczenie podstawowe), a odstąpienie od takiej czynności, wprost prowadzi do rażącego naruszenia tego przepisu. Nie można go odrywać od całego kontekstu regulacji przewidzianej
Skoro zgodnie z art. 272 k.s.h., (...) rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru - (to) w dniu drugoinstancyjnego wyrokowania pokrzywdzona spółka posiadała tzw. zdolność sądową, czyli zdolność do wystąpienia z powództwem jako strona procesowa, i dopuszczalne było zasądzenie na jej rzecz odszkodowania z urzędu w trybie art. 415 § 4 k.p.k.
Stosownie do dyspozycji art. 63 § 2 k.k. Sąd zalicza m.in. na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, o którym mowa w art. 39 pkt 3 k.k., okres rzeczywistego stosowania, wymienionego w art. 276 k.p.k., odpowiadającego mu rodzajowo środka zapobiegawczego - nakazu powstrzymywania się od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów. Wprawdzie w przepisie tym nie wspomniano
Z brzmienia § 2 art. 413 k.p.k., traktowanego integralnie, wynika, że rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych powinny odnosić się do przypisanego oskarżonemu czynu wypełniającego znamiona określonego przestępstwa. Oznacza to, że ustawodawca nie dopuszcza wymierzenia kary ani środka karnego inaczej, jak tylko za popełnienie odrębnego przestępstwa (wyjątkowo - za popełnienie ciągu przestępstw w
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał już, że zasady in dubio pro reo nie można rozumieć jako swoistego uproszczonego traktowania wątpliwości. Nie ma więc ona zastosowania w sytuacji, gdy wątpliwości są rezultatem niedokładnego i nieprecyzyjnego postępowania dowodowego, kiedy to organ procesowy powinien z urzędu uzupełnić to postępowanie, aby ustalić fakty zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem i wyjaśnić
Z chwilą wniesienia aktu oskarżenia, prokurator traci uprawnienia do modyfikowania zarówno opisu, jak i kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu. Może jedynie albo odstąpić od oskarżenia (art. 14 § 2 k.p.k.), albo zło-żyć wniosek o zmianę opisu lub kwalifikacji prawnej czynu, jednakże pod warunkiem niewykroczenia poza zakres tożsamości czynu wyznaczony zdarzeniem faktycznym, stanowiącym podstawę faktyczną
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 93, poz. 889) o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw jest ustawą nowelizującą m.in. art. 65 k.k. dotyczący warunkowego przedterminowego zwolnienia i nie zawiera przepisów intertemporalnych, poza art. 5 stwierdzającym, że wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Do jej stosowania ma zatem zastosowanie przepis art. 4 § 1 k.k.