Sąd, umarzając warunkowo postępowanie karne na posiedzeniu może orzec środki karne w postaci świadczenia pieniężnego lub zakazu prowadzenia pojazdów.

Stwierdzenie nieważności orzeczenia w trybie określonym w art. 102 i nast. Kodeksu postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. dopuszczalne jest jedynie co do tych orzeczeń, które wydane zostały w czasie, gdy przepisy ówcześnie obowiązującego prawa przewidywały nieważność z mocy samego prawa określonej kategorii orzeczeń. Procedura stwierdzenia nieważności takich orzeczeń regulowana jest obecnie

Sądem właściwym funkcjonalnie do stosowania w postępowaniu ekstradycyjnym tymczasowego aresztowania osoby ściganej, co do której organ obcego państwa złożył wniosek o wydanie jest sąd okręgowy właściwy do orzekania w przedmiocie wydania (art. 605 § 1 w związku z art. 602 k.p.k.).

Przewidziane w art. 545 § 1 k.p.k. „odpowiednie” stosowanie art. 530 k.p.k. oznacza, że: - zażalenie na zarządzenie prezesa sądu apelacyjnego, a także Sądu Najwyższego, o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania powinno być sporządzone i podpisane przez adwokata (art. 526 § 2 w zw. z art. 530 § 3 zdanie drugie k.p.k.) - rozpoznając zażalenie na powyższe zarządzenie Sąd Najwyższy orzeka jednoosobowo

Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny nie jest prawnym obowiązkiem pracodawcy.

1. Domaganie się od pracodawcy zaniechania sporządzania tzw. notatek służbowych, a więc zachowania mającego prawną doniosłość w świetle przepisów prawa pracy o zasadach prowadzenia dokumentacji zatrudnieniowej, jest sprawą o roszczenie ze stosunku pracy (art. 476 § 1 pkt 1 KPC). 2. Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. Nr 133, poz. 883 ze zm.) mają zastosowanie

Sprawa, w której mianowany nauczyciel akademicki domaga się od szkoły wyższej określonych zachowań w związku z kwestionowaniem sposobu i trybu przeprowadzenia okresowej oceny, o jakiej stanowi art. 104 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.), jest sprawą z zakresu prawa pracy.

Sprawa, której przedmiotem jest roszczenie potencjalnego nabywcy towaru w stosunku do producenta lub sprzedawcy, powstałe w związku z promocją towaru, jest „sprawą o ochronę konsumentów” w rozumieniu art. 61 § 1 k.p.c.

1. Komornik sądowy nie jest stroną postępowania egzekucyjnego. 2. Przepis art. 770 zd. czwarte k.p.c., nie może stanowić podstawy wnoszenia przez komornika zażalenia na inne postanowienia sądu wydane w postępowaniu egzekucyjnym.

1. Komornik sądowy nie jest stroną postępowania egzekucyjnego. 2. Przepis art. 770 zd. czwarte k.p.c., nie może stanowić podstawy wnoszenia przez komornika zażalenia na inne postanowienia sądu wydane w postępowaniu egzekucyjnym.

Na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie udzielenia współużytkownikowi wieczystemu uprawnienia do przekształcenia współużytkowania wieczystego we współwłasność kasacja przysługuje.

Na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie udzielenia współużytkownikowi wieczystemu uprawnienia do przekształcenia współużytkowania wieczystego we współwłasność kasacja przysługuje.

Doręczenie stronie pisma zagranicznego może być uznane za skuteczne na obszarze Polski tylko wtedy, gdy dokonane zostało według reguł przewidzianych w art. 131 i nast. k.p.c., albo gdy strona sama potwierdziła fakt otrzymania takiego pisma.

Rozbieżności w orzecznictwie i związane z tym postulaty ujednolicania wykładni prawa i praktyki sądowej, nie mogą uzasadniać dopuszczalności kasacji w sprawach, w których w świetle obowiązujących przepisów, kasacja jest niedopuszczalna.

Rozbieżności w orzecznictwie i związane z tym postulaty ujednolicania wykładni prawa i praktyki sądowej, nie mogą uzasadniać dopuszczalności kasacji w sprawach, w których w świetle obowiązujących przepisów, kasacja jest niedopuszczalna.

Doręczenie stronie pisma zagranicznego może być uznane za skuteczne na obszarze Polski tylko wtedy, gdy dokonane zostało według reguł przewidzianych w art. 131 i nast. k.p.c., albo gdy strona sama potwierdziła fakt otrzymania takiego pisma.

Spowodowanie skutku może być tylko wtedy obiektywnie przypisane sprawcy (co stwarza podstawę wyjściową do ustalenia realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego, określonego w art. 145 § 2 dkk), gdy urzeczywistnia się w nim niebezpieczeństwo, któremu zapobiec miałoby przestrzeganie naruszonego obowiązku ostrożności.

Po spełnieniu przez kontrahenta gminy świadczeń z umowy wzajemnej powoływanie się tej jednostki samorządu terytorialnego na brak kontrasygnaty skarbnika jako przyczyny odmowy zapłaty jest bezskuteczne.

Brak w zakresie pełnomocnictwa, powstały wskutek sporządzenia kasacji przez adwokata (radcę prawnego) nieumocowanego do jej wniesienia, nie może być uzupełniony przez zatwierdzenie tej czynności procesowej przez stronę.

Brak w zakresie pełnomocnictwa, powstały wskutek sporządzenia kasacji przez adwokata (radcę prawnego) nieumocowanego do jej wniesienia, nie może być uzupełniony przez zatwierdzenie tej czynności procesowej przez stronę.

Procedura stwierdzenia nieważności, przewidziana w art. 102 § 2 kpk, nie ma zastosowania do wydanego w postępowaniu odwoławczym wyroku uchylającego zaskarżony wyrok i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania.

Nie może stanowić podstawy zażalenia na postanowienie o przysądzeniu własności (prawa wieczystego użytkowania) uchybienie art. 787 § 1 k.p.c. polegające na nadaniu tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim, klauzuli wykonalności także przeciwko jej małżonkowi w sytuacji, gdy wspólność majątkowa między małżonkami ustała na skutek jej zniesienia przez sąd.

Do doręczenia pisma procesowego dla radcy prawnego prowadzącego kancelarię ma zastosowanie art. 138 § 2 k.p.c.